Beyitler - Zelzele

Yalan şöhret mal mülk; riyâ neyiniz,
Kalbim temiz deyip methetmeyiniz.

Kizb nifak ve hakikat, hangi yolu tuttuk biz;
Erdem sıdk doğruluğu “emin” kim unuttuk biz.

Kabalık küstahlık acziyet, nettir;
Tesanüt ölümsüz samimiyettir.

Gerçeğe ses olmak elbette haktır,
Kargaşa içinde erdem susmaktır.

Hüzünleri şifadır çığlıkları bilenler,
Mizan günü ağlarlar hazan günü gülenler.

Şayet Maraş’ta yoksam ben neye yarıyorum,
“Kenarı Dicle’de bir…” Ömer’i arıyorum.

İş imanla bitmiyor; gayret istiyor Nebi,
Lâkin "hizmet hizmettir" iyilerin meşrebi.

Tören ile verilmez ibretin plaketi;
Deprem değil dalâlet bu asrın felâketi.

Ben ben hızarını bileyen masat,
Üç ayrı sirette; kibir, hırs, haset.

Şefkat dolduralım gelin sepete,
Tebessümlerimiz yoldur ebede.

Bana bir şiir oku; hüzünden uzak olsun,
İnsanlığa tebessüm, şeytana tuzak olsun.

Yeme kul hakkını ter gerek t/ere;
Ter ile ne güzel varmak mahşere.

Akletmeyen, yâr yolunu bilemez,
Yâr bilmeyen kendisine gelemez.

Kalpteki necaseti yunmaz nehirler,
Samimi bir tebessüm şerri zehirler.