Beyitler Şiiri - Ömer Ekinci Micingirt

Zulme rıza susmak, yutkunduk yuttuk;
Doğu Türkistan’ı çoktan unuttuk!

İnançta tavizkâr hû rafeler;
Streç giydirilmiş hurafeler.

Münafıklık ekip; nifak derdiler,
Hızır sandık hınzırdan beterdiler.

Yalan tahribattır, hasta kalpte haz,
Allah'tan korkmayan kuldan utanmaz.

Namaz yoksa iman sakat ve azdır;
Varlığımın vesikası namazdır.

Kalemler sihirbaz idrak dağıldı,
Ehl-i Firavun'lar epey çoğaldı.

İnsan o ki dosdoğru ve net olâ
İnsi aldatanlara lânet olâ.

Ne ölümden ibret ne yaşamdan tat;
Nedendir ey mevta gel de sen anlat.

İdrak yok b/eşiğinde, iyi-kötü el ele,
Vicdanlar yorgun düştü, adam ara rast gele.

Kalbin kelepçeli zifiri isin;
Sen suskunlukların birçok şeyisin.

Kelemim süvari mısralar sancak,
Hakkı kuşananlar anlarlar ancak.

O’nu düşün tefekkür et seyre yat;
Seyr ehline tercümandır kâinat.

Kalp ehlinin mefkûresi hayâdır,
Hayâ yoksa; ibretlik hikâyedir.

Edebe mugayir semiren câhil,
Dayağa muhtaçtır vaaza değil.

Bağrı yanık yüz görünce bana hak
Hüzünlerin doruğunda yaşamak

İmanometreyi icad edenler;
İrşad ve tebliğde iblisten beter

Kalbin kime karşı merdanlık etti,
Hangi putun seni gerdanlık etti.

Gül kokan hüzün taşı; aklet hisset ağla yan,
Kalbini “ben” mahvetti, haberin yok mânâdan.

Kemâlât ölmez ve takva yanmaz,
Terbiye gören kalpler aldanmaz.