Beyitler Şiiri - Mustafa Kartal

Sanılır âdemler,tanınırlar zer libâs-ı kıyafetten
Bu âdemleri hep görürsüz,usanmaz ziyâfetten

Beyhûdedir iltifat ona kim,yoksundur liyâkatten
Âdâb-ı mürebbi nâkıs,bîhûdedir belki hakîkatten

Ehl-i dil ile sohbette ruhlar,ezvâk alır zerâfetten
Melekler kıskanır meclis-i aşk-ı âlâ nezâketten

Beş vakit âb-u dest alanda hiç kalır mı necâsetten
Temizlik imandan deriz ya işte o dâim nezâfetten

Mâ-lâya’nî işler ile kim kurtulmuş ki garâbetten
Allah ‘ü zül Celâl korusun,ehibbâyı hıyânetten

Evlâdü iyâl,sa’yü gayret ile kurtulsun cehaletten
Mahrum komasın Hüdâ,bayraktan,dînü diyânetten
Mustafa Kartal
***

Dilden kalbe yol gider,gönüller bayram eder
Sadâkat erdemliktir,herkesi hayran eder

Gönüllerde yatar vefâ,tarafeyn çekmez cefâ
Hayat yaşamak içindir,sürülür her dem sefâ

Kim gönülde mum yakar,etrafa nurlar saçar
Nur saçanın ruhunda,sevdâdan çiçekler açar

Yâr için dökülsün ruz-i şeb gözlerinin eşki
Şevkle,gönlünde açsın mevcûdâtın tüm aşkı

Bu âlemde Rab herkesi sevenlerden eylesin
Sevenler,sevdiğini her dem severek söyle

Mustafa Kartal

Târihi çevir,görürsün tanrı dağlarında bozkurtları
Mete handı,İstemi han,Atilla idi,Alpaslandı adları

Dur durak bilmez,dört nala koşar gönül atlarımız
Örnektir bize,Oğuzlar,Kayı boylarıdır atalarımız

Selçuklu,hem Osmanlı oldu şâha kalktı yiğitlerimiz
Vermedi nâmahrem ellere,aziz vatanı şehitlerimiz

İnsanlık,âdil olsa,insanca yaşasaydı sanki,ne olurdu
Bunca mezâlim,asırlık dünyamızı yordukça yordu

Yiğitlikten yok nasibi giderek sinsice tuzaklar kurdu
Devleşti ülkeler,muzır mûcitlerle hep âcizleri vurdu

Dünya,insanlığa,hayvânâta ayrılmış bir yerleşimdi
Heyhât ! ardarda,ne çok felâketler yaşanıyor şimdi

Bir virüs insanları yok ediyor,maskeler taktırıyor
Toplu ölümler oluyor,canları yakıyor,yaktırıyor

İşte Hâlik,ile mahlûkun farkıdır bu husûsiyyet
Rabbim izin verirse ancak,yaşanabilir hürriyet

Bekle ey ! kürre-i arzdaki şimal ve cenûp küre
Güneş gibi doğarak geliyor,imdâda millî mefkûre

Türkler,yine kol kol olup yedi kıt’aya yayılacak
Turan ellerde yine,ak koyunlar,keçiler sağılacak

Nerde bir Allahın kulu,imdât derse ki gönülden
Vazîfe şuûru bilerek onu,mü’min tutar ellerinden

Rabbimiz,has dileğimimiz yüce katına arzımız bu
Sen Türkü yücelt,SEN’i unutturma arzumuz bu.
Mustafa Kartal
***
Artık gelecek sanma,sen onu düşte gör
Aya çıksan ne fayda,sen gözden düş te gör

Âğuyu,gül motifli kâse ile ihtiramla sunarlar
Aldanma,her sâfiyete,hele sen onu iç te gör

Mazrûfa bakıp,içinde îlânı aşk var sanma
Belki hayâtın değişir,sen onu bir aç ta gör

Delilin sağlam ise,tut pirinin eteğinden
Ahkâm kesme âdem,hele bir uç ta gör

Neden hep tâkiptesin hayatta acı çekersin
Aklını kullan gel,sen bir defa da kaç ta gör

Hep uzaktan seyredersin yabâni kuşları
Gel bir de sen gönülden yem saç ta gör

Gördüğün bir âşifteyi sokak dilberi sanma
Hele sen onu başındaki o süslü taçta gör

İnsanları,ne sâkin bir hayat sürer sanırsın
Hadi sen o pek sâkinleri,bir de maçta gör

Ez cümle,düzgün yaşa,paylaşımcı ol sen
Dostlar arasında hep kendini revaçta gör
Mustafa Kartal

Bayram geliyor,ne güzeldi bayramlar eskiden
Çocuklar sevilir,şekerler hazırlanırdı eskiden

Ne güzel olurdu,karşılıklı izzet-i ikram,eskiden
Sevilmenin de apayrı bir âdâbı varmış,eskiden

Yar üstüne yar seven,dertli olurmuş eskiden
Kara koyun etli,kavurması tatlıymış eskiden

Gönül bir olunca,samanlık seyranmış eskiden
Sevmenin de ayrı bir âdâbı varmış,eskiden

Horozlar kaldırırmış,sabah namaza eskiden
Şaşı bakılırmış derler,beynamaza eskiden

Geç kalınmazmış,meşk için saza,eskiden
Sadaka taşı koyarlarmış cami önlerine eskiden

Daha mutlu imişler,telefonler yokken eskiden
Görüntü yokken sahte el sallamazlarmış eskiden

Güzel haberi gider,evlerde verirlermiş eskiden
Çıraklar,san’atı ustalardan kaparmış,eskiden

Mustafa nedir bu sendeki eskilerin özlemi
Gâliba şu gönlümüzün böyle imiş gözlemi

Ârife târif m’olur,şekvâmız üç beş sözle mi
Şu dünya düzeni,yenileri,koparmış eskiden
Mustafa Kartal