Beyitler -10 Şiiri - Cengiz Numanoğlu

Mavi boncuk, fal büyü, türbelerde çaputlar,
Nice Müslümanları, kuşatmış, nice putlar.
-----

Allah asla affetmem, diyorken bize şirki;
Müslüman, nasıl böyle gâfil olabilir ki?
----

Bu câziben, ölümle sona ersin dilemem;
Mahşerde bir kuaför, bulur musun..Bilemem.
-----

Kabir azabı çeken, nice baylar bayanlar,
Yüzde doksan dokuzu, şeytanı yok sayanlar.
-----

Bilesin ki; hiç değişmez, bu ticaret yasası;
Sermayesi kin olanın, kanla dolar kasası…
----

Eşeklerin serveti bir semerle bir eyer,
İnsanların nesi var.. Utanma yoksa eğer? ..
----

Manda gibi kalındı, utanmazın derisi;
Suratına tükürdüm, yok mu dedi gerisi? .
----

İşine gelmiyorsa, bir kişinin hamuru;
Atarsın olur biter, bir irticâ çamuru..
----

Bakın, o gâfillerin, Kur’ân’daki yerine;
Onlar ki; benzetilmiş, yaban eşeklerine.
----

Kim, İslâm’a “irticâ” iftirası atarsa;
Kur’ân’a kulak versin, birazcık aklı varsa.
----

Neden ahlâk kıstası, hayvanlarda bulunmaz?
Ve neden hayvanlara, zinâ isnâd olunmaz? ..
-----

İnsanlara “Dur! ” dedim, tekme tokat vurdurlar,
Eşeklere “Çüş! ” dedim, uslu uslu durdular..
-----

Dışladıkça Kur’ân’ı, “çağdaş” beyinlerimiz;
Boşlukları doldurdu, internet cinlerimiz..
-----