Beyitler 1 Tecelligâh

Sükûtum çığlığım izzet v/arımla,
Bırakın bu beni kaygılarımla.

Hutbede okunur müjdeler ayet
Tarafgirliğiniz adilse şayet

Yâr bilenin heybesinde ar olur,
Dilinde aşk bahçesinde bar olur.

Hakikat konuşunca gerçeği tek tek,
Hiçbir güç önüne geçemeyecek.

Yalancı insanlar bu asrın belası,
Hak hukuk tanımaz makam müptelas

Nankör hodgâm gaddar, ben diyenden “ben”,
Allah'ım! Eyleme kaybedenlerden!

Putçu kostümleri yük etmem dile,
Jestler kahpe piyes, drama hile.

Hakikate tokat, zulmete elsin,
Uğraş yalanların mahşere kalsın.

Bedeni kirleten is değil, "ben"dir,
Aynalara düşman olmak nedendir.

Istırap verici yakıcı gayret;
Yalan kin nifaktan doymadık hayret.

Hızına "havf" gerek çevrilen çarkın;
Emir var âyette siz “Benden korkun!”.

Kalp nerede duygu nedir kim etik,
Ruh ölünce beden oldu kozmetik.

Kizbe merkep, gerçekleri yalanlar;
Nefs-i emmâreye tabi olanlar.

Us'suz bostanlarda ayrık ot biter,
Düşünmek zor iştir emek ter ister.

Ruhları coşturur bir cezve şiir,
Peşinden tefekkür, ızdırap seyir.

Kibirmatiklerde vecd sesi olmaz,
Utanması olmayanın secdesi olmaz.

Yaşam hüzün acı zulüm,
Adil olan bir tek ölüm...

İnsanın bedeli güvendir mirim;
Her selam vereni emin bilirim.

Kadın erkek ayrımından uzak dur,
İffetsizliğin cinsiyeti yoktur.

Günün dehşetiyle toplanır ervah,
Hüküm meydanında nafiledir âh.

Zekâ şirkte şeytan inekte saman,
En büyük zenginlik salih bir iman.

Fitne varsa tesanütte gün üşür,
Ben susarım, şiirlerim konuşur.

“Dosdoğru olunuz” küfrü kizb sayın;
Kâbe’yle ribayı karıştırmayın.

Gayeyi dert etmek yolculuk budur;
Uyanmak hidayet, ömür uykudur.

Gün veda kokuyor bitişte sensiz,
Sana geleceğim birgün kefensiz.

Ebediyet viran nifak kizb kinde,
Teselli yok Berzah ve ertesinde.

Niye bu kadar hissiz niye bu kadar kaba,
Kitâb-ı kebîr-i netti acaba.

İster isen dünya sana eğilsin,
Adil değil isen adam değilsin.

Had bilmez isen şad edemezsin sen,
Kendini de irşad edemezsiniz sen.

Aklediniz Müslümanım dediniz,
Kula değil, Hakk,a kulluk ediniz.

“İslâm nişanıdır” diyor ulemâ;
Besmeleyle başlayalım kelâma.

İman Kur’ân kisve sende hilesin,
Hesap günü çok çetindir bilesin.

Ölüm nedir kim ölümsüz kim ölür,
Kimler Kisra konforuyla gömülür.

Helâlleş gel mizân hesap hak var hak;
Atacaklar bir çukura be ahmak!..

Sıdk libası giyen insanlıkta tam,
Giyende saadet aşktır diğergam

Rabbim bizi indir süfli kızaktan;
Halas eyle kibirmatik tuzaktan.

Gamdan hikayeler kamyon kamyon çok
Yegâne tesellim "umutsuzluk yok."

Allah'ım kizb ehline tat verme,
Milleti bölenlere fırsat verme!

Kader Azrail'e mezar eştirir,
“Kaderi ancak dua değiştirir.”

Biz kimin eseri ne var ki bizim,
Özgüven hikaye s/onsuz acizim.

Hakikatsiz hakkı hıfzeden diller,
Kuvveti kutsayan Firavungiller.

Acı kan gözyaşı, zulmete perde;
Vicdan var mı birleşmiş milletlerde!

Rahmetin sonsuzdur şüphesiz asla,
Ahlâk kuşandırıp oruçla besle.

İnanılmaz duyarsızlık, hoş neyiz,
Denetimsiz reflekslere teşneyiz.

Hatimler bereket, dinlemekte iyidir;
Ramazan Kur’ân-ı idrak etme ayıdır.

Kul hakkına bulaşmadan kabre var,
Unutma ki mahkeme-i kübrâ var.

El açtım dergâhına affet kulun yap;
Yarını bugünden güzel eyle Yâ Rab.

Hırçın aslan dağda petekte arı,
Hakikatin karasevdalıları.

Yalanları pişirip; gerçek doğrayan en'ler,
Bana tutucu diyor, caddede çiftleşenler.

Hiçbir açıklama gerekmez ancak;
Bir musalla taşı geri kalacak.

Şairde haktır imge, gayrısından ıraktır;
Parçalanmış vicdanın ar tarlası çoraktır.

Selâm ve kelâmın menzilinde hak,
Şeref ve haysiyet hak bilmezde yok.

Camide tarafgir olmuşsa imam,
Allah muhafaza musibet tamam.

Aldanma üstüne çalınan beste;
Kabri boş vermişlik hemen herkeste.

Taht tâc için karaya ak demedim;
Yalan söylemedim haram yemedim.

Mahrem âlem gösterişe tav değil,
Perdeleri çekilmeyen ev değil.

Yüz karası, bedavaya meylettik,
Kalp karartan yalanları seyrettik.

Heybesinde "hak" olmayan tarafgir;
Ya dalkavuk ya ahmaktır ya münkir.

Nefret sıradanlaştı, kini doyurmak adet;
Niyet hayırdan uzak, kalp tanımaz ibadet.

Bugün de dün olur düşün ağla yan,
İmtihandayız her daim imtihan.

Zaman belki Hakk’a yürüyen koşu,
Geri kalan imtihanın yokuşu.

Toplumda şu üç şey çöküşün sesi;
Yalan riya gaspın normalleşmesi.

Yüzsüz demokrasi, münafığa saz,
Hak’tan taviz verir halktan anlamaz.

Üslup ve belagat şuur yetidir,
Şiir, hür tefekkür faaliyetidir.

Gönüller okşayıp kalpleri kırma;
İntikam harlayıp; “adl”i ısırma.

Hasatlar fırtına torbalar yırtık,
Balon uçurtmaya vakit yok artık.

Hakkı tanımayan sıdktan uzak dur,
Sadakat değil bu kula kulluktur.

Edebi irfanı rıfkı yayana;
Selâm olsun nefsi yargılayana.

Utancını kaybeden ne din bilir ne dava,
Egosunu besleyip; yatar kalkar bedava.

Ben kendime her ne zaman uğrasam,
Bir ses gelir; “meyyit için dua” ya.

Hep ben diyen tüm şerlerin piridir;
Nefste alçak, şeytandan da iridir.

Bir mezar kazınız bembeyaz kardan,
Gitmek istiyorum ben buralardan.

Mizândan dem vurup haddini aşan;
Hakkı gasbedenler o gün perişan.

Hasat yeri hayat gayrısı elem.
Ölümü unuttuk Allahuâlem.

İftira gasp yalan sapanı sürdük;
Gerçekle geçici dostları gördük.

Din alıp, din satıp, din emiyor,
M/izan var diyorum, dinlemiyor.

Öncesi ihtiras kıskançlık hırs güç,
Sonrası pişmanlık eyvah keşke suç.

Yaşamayıp dem vuruyorsa dinden,
Gidin ibret alın cenâzesinden.

Hesap günü var ama kin dinmez oldu,
Üslup şakülsüz kalpler incinmez oldu.

İdrak gerek şaire, idrak eke;
İdrak yoksa gürültü boş teneke.

Kaçıncı asırın lisanıyız biz,
Agora'ya meze dil telakkimiz.

Haddini bilenler söze gem vurur;
Hakk'ı unutanlar haktan dem vurur.

Vesveseyi bırak, eyleme kaza;
Depresyon mu dedin, haydi namaza.

Tebliğler dergide süs epeyden beri,
Kimler çoğalttı şu "Ebu Leheb"leri.

Yalanlar kamyon kamyon taşınıyor pazara,
Doğruları aradım, gittim baktım mezara.

Hakka istikamet, hakka sevktir din,
Vebalsiz günlerdir bayramın senin.

"Oku" farzdır okumamak ne acı,
Akletmeyen cühelanın baş tacı.

Hakikatsız çok konuşanlar lâldır,
Hakkı konuşmamak, dini ihlâldir.

Sizi size bırakalı çok oldu;
Ne yapsanız çok geç artık nafile.

Hayat fani madem; peki biz neyiz,
Unutmayın, hepimiz öleceğiz.

Yol ciddi imtihan olur mu n/isyan,
Sadakat uhuvvet, güvendir insan.

Kalbinde taşırsan dünya varını,
Akrepler pay eder şakaklarını.

Tek yumruk ol ve dizginle atını,
Ayrışırsan çağırırlar Putin'i.

His dünyası nasır arda kalanlar,
Çabuk ölüyorlar kalbi olanlar.

İroni ince nükte, edip üslup tutturur,
Kelimeye takılma; manayı unutturur.

Vefa sadakati dostu ne anlar,
Köpekleri bile Pitbul olanlar.

Tarafgirlik şeytan işi tek kelâm,
Allah için sevenlere bin selâm.

Ahlâk yolcusuysa, namazı namaz,
Namaz yâr içinse kimse bozamaz.

Şefkat güldestesi yok bağımızda,
Muhabbeti kaldı kursağımızda

İlâhî adalet, düşün ve utan;
Muhasebe defterini unutan.

Ümitsizlik yok haşa; akledebilsem tamam,
Kendimi arıyorum, bulsam da anlatamam.

İffeti kılıkla birleyen körler,
Hahamları imam diye görürler.

Bize "ben" katanlar 'biz'sizdir,
Riyakâr hodgam ve yüzsüzdür.

İçim hep bir ümit hep inşirah var,
Allah'ın mizanı mutlak mukadder.

Piyango pek millî, fâiz terimiz,
Tümden katmerleşti cürümlerimiz.

Yol riâyet feyiz, şuurdur "İkra",
Etme talebelik m/izansız fikre.

Hongâmla tartışma izzeti yıkar;
Bir selam ver ve geç hayattan çıkar.

Bütüne bakamadık, tarafgirlikti neden;
Acı ses geliyordu, geçtiğim her caddeden.

Her devir onlardan kanun tüzükler,
Bedeni bezeli ruhu bozuklar.

Alçak çoğalınca, yükseğe çıkıp;
Günaha girmeden küfretmek lazım.

İnsanlıktan dem vurup; nifak kibir hırs yalar,
Konuşan cenazeler, yürüyen kadavralar.

Asabiyet züldür hayâ dindedir;
İnsanın şerefi gayretindedir.

Musa’yı, Yusuf'u, Nuh’u düşün ân;
İmân varsa imkân vardır her zaman.

Din, iman satana, tap kardeşim tap;
Boynunda bir yular beyninde girdap!

Vampir Siyonizmin arması mısın,
Sen Ebu Cehil jandarması mısın.

Yüzüm pek telaşlı geri yan buruk,
Hep bir güz gibiyim ayağı kırık.

Münafığın sermayesi din olur,
Yalan olur, nifak olur, kin olur.

İsmim 'adl' yazıyor lütfeylemiş hâk,
Benim işim gücüm hakkı anlatmak.

Hodgam nifakmatik siyoniste kul,
Şerre akademi, bâtıla okul.

Ne güzel hâl şefkat ile yol almak;
İyi olup iyileri çoğaltmak.

Şayet yoksa adalet ve fazilet,
Geri kalan; rezâlettir rezâlet!

Zındıklar bozuyor s/af huşumuzu,
Bozdurma Allah'ım duruşumuzu.

Ariflerde hakikat der her vaaz,
Cühelaya t/arif desem anlamaz.

Ahlâkta yoksunuz, varda şerre iz,
Vahşi kapitalizm eşeğisiniz.

Yolculuklar hakikatlere doğru,
Perişan dünyadan sonsuza ç/ağrı.

Gayeyi kim bilir dava ne sâhi
Âli eyle niyetimi İlâhî.

Avurtlar kin nefret dahası da var;
Bu kadar fısk fücur nereye kadar.

Acep kimi resmeder tosuncuğun ağılı,
Şato gibi insan bol, içleri çöp yığılı.

Sünnet Kur’an’ı lâfzıyla arzdır,
Akledip uymaksa mümine farzdır.

Senin acın ona keyif neşedir,
Vicdan yoksa ne söylesen boşadır.

Allah’ım lütfeyle, fâni eyleme,
Ümit kesenlerden beni eyleme.

Balçıktan cesedim Âdemden huyum,
Ben hep tufanlarda koşan yolcuyum.

"Aklet" beş harfli ve iki hecedir,
Var edenin emri, mâna yücedir.

Cehâlete merkep anırırsa it,
Sırtına sopa vur ağzına kilit.

Oku aklet çalış emri dindedir;
Dindarlığın özü gayretindedir.