Beyitler - Beyni Zonklatan Beyitler

Hava reca şan şöhret ne kadar ünün,
Mahkeme-i kübra ve hesap günün.

Toprak yeter mezarların üstüne;
Mizân bakmaz Karunların büstüne.

Cehâletin, hâletiyle tanıştık;
Durum böyle azar azar alıştık.

Sıdk doğruluk kizbe fetvalı kostüm,
Fetva konuşunca ben artık sustum.

İtham gasp iftira fitne tahripkâr,
Dindar görünümde çok münafık var.

Kabristan beşiğin p/eşidir gardaş;
İnsan ölmez, ölen nâşıdır gardaş.

Koşar adım anırırsa kâr sayın,
Eşşekleri bir araya toplayın.

Duâ had bilmektir, acziyet arzdır,
Arz edin akledin akletmek farzdır.

Kalp çölleşmiş dile vehim sürüyor,
Düşündükçe dudaklarım kuruyor.

Nefsi terbiyeye celp edip durun,
Kalbi konuşturup; dili susturun.

Davete icabet varana Cuma,
Nâz niyâz mektuptur yârene Cuma.

Başı secdede ayakları caddede;
Derdi sefahet, pek büyüdü maddede.

Kırık testiyle suya gitme,
Gayret etmeden duâ etme.

Cürüm büyük tevbe eyle aç elin,
Ya bir virüs, ya bir sinek ecelin.

Bakışlar vefasız, ne söylesem boş,
Beni sen anlarsın ey büyük doğuş.

Tevekkül teslim ve tedbir takdir hak,
İsmim "hak" der hak, iblislere ırak.

Bir nefes kadardır vaktim çokluğum,
Belki keten bezdir benim yokluğum.

Hayat açık alan mezarlık perde,
Kendimi aradım durdum köylerde.

Secde önemli şey cennete eştir,
İman gül bahçesi namaz güneştir.

Ömür pek kıymetli yolculuk haktır,
En büyük yolculuk güzel ahlaktır.

Aptallara abdal ve ermiş derdik;
Hınzırlara hızır pâyesi verdik.

Kalbim temiz” pâk deriz, ar edep aşınınca;
Ağyâra yâr olurum, ölümü düşününce.

İnsanlıkta yoksun sen, ihsan sende var değil,
Lafzın senden bihaber ve sen sana yâr değil.

Kalplerin ıslahı unutuldu hep;
Kaygısız keyfilik diğer bir sebep.

Madem insansın oku aklet düşün,
Düşün yoksa başlamıştır çöküşün.

Umut tarlasına sabır ektik biz,
Ummadığın bir gün dirileceğiz.

Aptallara rağmen kulluğum hür,
Elhamdülillah, özgür gücümdür.

Âhın terazisi şakaya gelmez,
Kefen kabullenmez, yer razı olmaz.

İlâhî musibet şüphesiz gelen,
Günü hırs boğuyor şehri gökdelen.

İns mi iti ihtilafın haksızlık;
İhtilafın köpeği ahlaksızlık.

Kale değil takva gerek yol nettir,
İslâmın kalesi; kur’ân sünnettir.

Şefkatten nasipsiz kalbe et denir,
O kalp necasettir, necaset denir.

Belayı görmemek en büyük bela,
Kul hakkı yiyenler kul mu mesela.

Gayret emrine hizadır;
Huzur, kadere rızadır.

Lebbeyk der susarım közde tenim var,
Ben yalnız değilim gözetenim var.

Hakkı bilen gönül ehli hür idi,
Edep ile sarsılmadan yürüdü.

Duâ O’na varmaktır, edeple nazın gelir,
Tevbe yola girmektir, ölüm ansızın gelir.

Aşk mevta, aşk öksüz, aşk anlık fiyat,
Ruh ufku kaybetmiş habersiz heyhat.

Şiir nedir dedi kaç paralık,
Cehlin aradığı maskaralık.

Pâye hırs hengâme ve ölüm haktır.
Herkes sessizlikte buluşacaktır.

Pâye hırs hengâme ve ölüm haktır.
Herkes sessizlikte buluşacaktır.

İmhâl şuurunu kaybettiniz siz,
Sükûtun gücünü bilemezsiniz.

Hâk diyenler, hakikate lâl oldu,
Şi’r konuştu hâldaş oldu hâl oldu.

Boğuşarak denk olamam dengime,
Güneş geceye müptela, sen kime.

Bir ömür taşıyın teberrük sayın,
Ahlak pek gariptir üzüp bozmayın.

Garip ve yorgun dahası da var,
Büyük yazarlar, büyük yazarlar.

Hak namına, hakikati tutunuz
Kusursuzluk pâye değil putunuz.

Allah'ım lütfeyle af nasip eyle,
Huzuruna al, tavaf nasip eyle.

Meziyet edenler; zikri, şükrü, sabrı,
Müjdeden sayarlar ecel kefen kabri.

Tevekkül sekinet kalplere dildir,
O'na sığın “O ne güzel vekildir.”

Edep mevta, izzet öldü ar sızlar,
Yığın yığın kamyon kamyon arsızlar.

Ehl-i hakikat ol, git ”bir”e sığın,
İhsanın kadardır tüm insanlığın.

Kulluktur mertebem irâdemse hür;
Sâbit-kadem eyle, eyleme mağrur.

Huzur aradıkça artıyor sızım;
Çokluğun ıssızlığında yalnızım.

Nifaka meyledip aldatan basın,
Mizanda kimseyi aldatamasın.

Kin nefret zehrini salmasan keşke,
Şefkat heybelesen acıdan başka.

Şefkat merhamet yoksa vicdan;
Sessiz olun ölmüştür insan.

Parmaklar tokmağım mısralar defim,
Hakikati yazmakla mükellefim.

Hakikat namına sabreyle diren,
O görüyor hidayete erdiren.

Enkaz imgelerken alevler sardı,
Şiir yazdığımı sanıyorlardı.

Plan kirli yüz ifaden üçlüdür,
Âh ve zaman planlardan güçlüdür.

Anırıyorsunuz ağzınızda gem,
Allah belanızı versin diyemem.

Mahkeme-i kübra bilir misin hür,
Haksızlığa karşı sükût zulümdür.

Kalbi sadra indir, rapteyle dili,
Mısraya işlerken ahlâk danteli.

İfadeye üslup dile sus düşür,
Gönül kırılınca rüyalar üşür.

Bu bambaşka mabed âşıkları bol,
Belki de secdedir kimine futbol.

Diline sahip ol had bil edep sür,
Kalplerin ölümü kibrin gücüdür.

Seyir lazım anlatılmaz her piyes,
İçi volkan tepesi kar Erciyes.

Hakikat çeşnisi sırtımdaki yük,
Buğzsuz adamlarla gamsız yürüdük.

Kendini değiştir ve haddini bil,
Şüphesiz gün gelir olursun sefil.

Kırgınlıklar çizip resmettim baba,
Arsız mı çok ben mi suçlu acaba

Yâr yoluna revan olmak tek neden,
Tek derdimiz takva olâ ebeden.

Şiârı edibin hakikat haktır,
Hakkı yazamayan kalem alçaktır!

Toprak kokmalıyız berrak ilmek ilmek,
Ölmeden ölmektir sadeleşebilmek.

Kim ademdir kim iblisin hamalı,
İrade namustur satılmamalı.

Mehmet'i Mehmete düşman eden şer;
Kabir kapısında bekliyor mahşer!..

Asır şirazesiz; tuz kokuyor tuz,
Şer ehli hortladı ne çok namussuz.

Hakikate kul hakkıyla varılmaz,
Kizb ehline fitne nedir sorulmaz.

Sabrı yine ikna ettim bu hafta,
Kaldım ismim ile aynı tarafta.

Aczini fark edip had bilenler hür,
Kalplerin ölümü kibrin gücüdür.

"Hakkın hatrı âlî" yâd eyleyelim,
Ve beni ben'den azad eyleyelim.

"Oku aklet" terle, ter ister ağız;
Çalış diyor kader, çalışacağız.

Dilde helâl lokma erdemde enler,
Namazı dosdoğru kılabilenler.

İster bütün mevcudatı arif et,
Gönülleri inşa etmek marifet.

Ömür pek kıymetli, ticaret haktır,
En büyük sermaye güzel ahlaktır.

Sabrın intizamıyla çok şey yamadım,
Beraber ağlayacak dost bulamadım.

Ruhu inşa edip kalp ile bakın,
İştiyaklı bir gözyaşı bırakın.

Hak hakikat kimin hükmünü sürdün,
Söylesene kaç aç insan güldürdün.

Şair hakkı yazmalı müstâkimin izinde,
Bir damlası olmalı hakikat denizinde.

Cürümler dehşet çok ileri gittin,
Sen dünyayı başıboş mu zannettin!

Kul hakkı mizanda pek dehşetli hak,
O gün gasp edenler ziyan olacak!

Aşksız sözleşmeler bulaştı aşka,
Hiçbir söz kalmadı yalandan başka.

Yâ ilahel alemin düşürme bizi dara,
Çaresizler çâresi hâşâ sensiz ne çâre.

Vallahi mizân var bu dünya yalan,
Kula kul olur mu kendini bilen.

İnsan için en üç temel,
İman itikat ve amel.

Dosdoğru ol, izzet ile kabre var,
Unutma ki mahkeme-i kübrâ var.

Memur bey hakikat öldü diye yaz,
Kütükten düşmekle kalem yıpranmaz.

Kalp ve akıl gidiş nere soruyor,
Aklettikçe dudaklarım kuruyor.

Şu üç sermayeyi kaybettik tek tek;
Susmak gülümsemek ve hayal etmek.

Menfaatperestin ameli çürük,
Akletmez toplumun temeli çürük.

Hissiyat uykuda şefkat yok günde
Göz ağlar kalp ağlar âh var hüzünde.

Ya Rabbi kin nifak ağızda meme,
Utanma bilmeyenlerden eyleme.

Zihnim kalbur gibi su elemekte,
Hakkı haykırarak bestelemekte.

Hakk'ın divanında pay olacaktır,
Hakkı zay edenler zay olacaktır.

Ağızlar paçavra daha ne olsun,
Öyle bir yaşa ki, bahane olsun.

Ya Rab merhamet et yüzüm ak eyle,
Ürpermez kalplerden hep uzak eyle.

Nâra müstehaktır attığın nara,
Nifak sergileyip çıktın kenara.

Sabır tevekkül de alevlenen nem,
Azgın sürülere dehşet cehennem.

Sabır sâlih amel ulvî katidir,
Sabır sabredenin asaletidir.

Ya Rab koru bizi Mukdedir'sin sen
Müslüman kisveli kâfirlerinden.

Mizânı unutsam ar hayâ gelir,
Ruhum koşarak musallâya gelir.

Evlat baba bilmez, kadın erini,
Yırttık mahremiyet perdelerini.

Şefkati cezbeden ağlayan sesi,
Kalbin duymuyorsa sen neyin nesi.

O'na arz ettim, O kâfidir bil;
"Hasbünallahu ve Ni’mel Vekîl"

Söz çok günden güne çoğalıyoruz,
Yalan denizinde boğuluyoruz.

Secdeyle düzenbazlık itikata set,
Yâ Râb imanımı muhafaza et.

Dilleriniz dev, kalpleriniz cüce,
"Kininizle geber" buyurdu yüce.

Kalpte hakikat yok alınlarda ar,
Allah'ı unutmuş dava diyorlar.

Yön değişti sağcınız ve solcunuz,
Kapitalizmin eşeği oldunuz.

Yârenim vicdanım silahım kalem;
Kalem sadık yoldaş Allahüâlem.

"Yalan lâfz-ı kâfir" izâhat nette,
Yalan alkışlarda yalan rağbette.

Fikrin izzetidir putları kırmak,
Edibin cihadı hakkı haykırmak.

"Namaz dinin direğidir"
Ahlâk ruhu, gereğidir.

Vesikan riyâysa eşedse sesin,
Münafıkgillerde mertebedesin.

Eşeğe terbiye yiğide at gerekir,
Siyasete temiz fıtrat gerekir.

Kibir ehli din diyenden bizarım,
Gayri o gün uzak olsun mezarım.

Samimiyet bürünen gayeyi seçebilir,
Felsefeyi kovanlar hikmete geçebilir.

Elem, acı, azap; adavet yalan,
Üslubu bozar mı kendini bilen.

"Havf ve recâ", kalb-i saffet,
Tevvab sensin yâ Râbb affet.

Şiirlerimle ben mezarla mertek,
Şiirden şuura tefekkür gerek.

Düzenin sahibi haç mı hilâl mi,
Sigara haram da fâiz helal mi!

Seher behşedilen sır,
Yakarışla yüceltir.

Ahlâk bakımından bunlardan arı,
Cibâli babanın gâvurcukları.

Adâlettir adım, hâk alınyazım,
Kârûn düzenine karşı yobazım.

İnsandan sayılmaz eylese beyan;
Haksızlığa karşı taraf olmayan.

Ötesi yalan, zulüm tek millettir,
Zalimlerden medet ummak zillettir.

Herkes yaptığını ergeç görecek,
Mizân o gün defterleri dürecek.

Yalan tağutların malum atıdır,
Sözlerim ahvalin mamulatıdır.

Bu dava ahlâktır bu dava paktır,
Davayı dünyaya satan alçaktır.

Vahdet varken, ayrıştıran cahildir,
İrşat hâldir tekme vurmak değildir.

Aslanlar azaldı, kurtlar dağıldı,
Tasmalar rağbette köpek çoğaldı.

İblis olursunuz, hakkı yayınız,
Dehşetli o günü unutmayınız.

Kizb ne, riyâ ne, din nedir,
“Aldatan Cehennemdedir.”

Ya Rab feraset ver akli ruhi hür,
Ahlak soluklayan kalpleri güldür.

Müslüman denince şu üçünü yaz;
Kibirli, ukala, namert olamaz.

Annemle dertleştik gözlerinde nem;
Dedi, zalimlerin canı cehennem!

Ruhu inşa edip kalp ile bakın,
Başkalarını övmeyi bırakın.

Yatmak felâkettir her seher nimet
‪İrfân ceht etmektir secde ganimet.‬

Zihin dünyasını nefs ile ördük,
Şovmenlere edip payesi verdik.

Mizânı düşündüm adl yazar adım,
Namaz kılıp yattım, uyuyamadım.

Çokluklardan hiçe vuruştur namaz,
Seherlerde aşka duruştur namaz.

Ubudiyet mikyasından ne anlar,
Hak hak deyip kula köle olanlar.

Söz söyle ki teberrüken az olsun,
Gün ışısın çiçek açsın yaz olsun.

Hak ihya et, insan gibi kabre var,
Unutma ki mahkeme-i kübrâ var.

Feraset mevt taşınmıyor ağırsınız,
Sürekli kör, hakikate sağırsınız.

Güzel ahlak son nefeste tapunuz,
Rahmetle anılacak işler yapınız.

Hırsızlar gaspetti alın terimi;
Arsızlar hapsetti gülüşlerimi!

Şifa sara rengârenk, seyreylerken semayı,‬
‪Büyük sınav büyük cenk; yâ Rab lütfet cumayı.‬

Geceyle ağlaşsak yakarsak yâre;
Ne kadar yalnızsın âh be minare.

İnşirâh ver Allah'ım! Şirâzesiz bu sızı,
Belâlara doymuyor namussuzu arsızı.

Kuşkusuz fitnesin sabır diyorum,
Elleri Rabb'ime kaldırıyorum.

Câmiler kapalı, bekler boş tabut,
Cürmümüz pek büyük Affetsin Mâbut.

Kâbe kovar ölümlüyse putunuz;
Varsa şâyet; beyninizi tutunuz!

İslâm irşâd ister, ifsadı değil,
Nifak höyküreni dinleme oğul.

Kulluğa sığınıp; elim açarım,
Kendime koşarım ben'den kaçarım.

Kalbi yakarışla arz eyle yâra,
Şifâ inşirâhı, Rabb' inde ara.

Süfyan kim insan ne fikret aklet seç,
"İnsanlık hüsranda" insanlar hariç.

Asrı fesat boğdu, hırs güne perde,
Ben yazmaktan yorgun kelimelerde.

Ey azamet sahibi! Biz mahlûkuz Hâlık sen,
"Helak etme Allah'ım beyinsizler yüzünden."

Bütün insanlığa ulaşıp tek tek,
Üzüntülerini paylaşmak gerek.

Kimine âfetler selâmet kârdır,
"İmtihan içinde imtihan vardır."

Ahlâkı öğütler aklet eğil der,
Ve İslâm s/affettir nefret değildir.

Bize merhamet et! Sendedir necat,
Kâbe reddediyor, söze ne hâcet...

Musibet imtihan, hayıra hattır,
“Nefsle mücâdele büyük cihattır.”

Ve yerlerde sürünüyor sürümüz;
Sabır tevekkül ve tefekkürümüz.

Olur mu bilmem ki zulmün kazası,
Galiba bu ceza asrın cezası...

Kaybettik ne varsa, tek kalan ezân,
Secdesiz mabetler öksüz ramazan.

Takvâ izzet verir ve arınızı;
Şahsiyetli duruş vakarınızı.

Dosdoğru ol Hakk'a eğil,
"Hak hileye muhtaç değil."

Katırdan at olmaz, câhilden ermiş,
Abtallar kendini abd zannedermiş.

Kimi aldattın sen, bekliyor lahit,
Hâkimin kendisi mizânda şahit.

Sabır ve tevekkül bu bendeki gam,
Rabbime arzeder, kula sızlanmam.

Dostun çok olmalı düşmanların az,
Düşmanı olmayan adam sayılmaz.

Değerler menfaat Kisra'cı âlem,
Helâl rızk ışıldar imân meşâlem.

Din imân değildir; tapındığın put,
Bir sineğe mağlup olmuştu Nemrut.

Sabır teslimiyet sonsuzluğa el,
İmân bir lutuftur imtihân bedel.

Hüsn-ü edep ile dil olâ hâmi,
Lâtif bir sirette ol Molla Câmî.

Ene yalan riyâ, reddetmiş dinim,
Sen hep konuştukça ben hep hırçınım.

Yâ Râb bizi secdelerle buluştur,
Tez zamanda selâmete ulaştır...

O gün sadıkhane kefen kalır tek,
Sonsuzluğu düşün sonu görerek.

Yer gök tefekküre koşar bu ayda,
Bedbahtsam gafilsem körsem ne fayda.

Musibet ahvâlin malüm atıdır,
Üslubum çok şeyin malûmatıdır.

Lezzeti ölçüsüz çalışıp hak et,
Ebediyet derdin varsa infâk et.

İsmim teberrüken verilen haktır,
Hakkı savunmayan şâir alçaktır!

Rızkı veren Allah, kimse tutamaz,
Allah'tan korkanı kul korkutamaz.

Şu fânî dünyâda sanmayın hürsünüz,
"Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz.”

Mal mülke tutuştu kazandım sandı,
Bir metre bez bir merteğe dayandı.

Sabır örüverip; hüznü yamadım,
Namaz kılıp yattım uyuyamadım.

Kâbe yasak cami ıssız sokak boş,
Beyinler ot beyinler put ve sarhoş.

Yeise yer yoktur, çıksa da canım,
Selâmün aleyküm güzel vatanım.

Rab değil abdsın sen, nedir niyetin,
Kibrin kinin riyân enaniyetin!..

Kur'an'ın mihengiyle insanları sayalım,
İtikatı zorlayıp; "ilâh"laştırmayalım.

Akşam teravih var sabah ezanım,
Selâmün aleyküm güzel vatanım.

Hak hakikat çığlığıyım kul adem,
Umum mânâ ismimdedir ifadem.

Duamız yok ise; neylesin bizi,
Rabbim salihlerden eylesin bizi.

Acı merhamet et, aciz abdiz biz,
Sana kulluk eder Senden dileriz.

Ezanla doğmuşum ezânla ölüm,
Ezansız vatan mı, lâl olsun dilim.

Mirâcıdır namaz kulun,
"Oruç tutun sıhhat bulun."

Vücut sermayeni kurtlar yiyecek;
O gün önemi yok kim ne diyecek.

Hayâ muhafaza, Sâre adındır,
İffeti dert eden kadın kadındır.

Kitap yazıp, kapağına gül serper,
İrfân yamuk âmentüden bihaber.

Din alınır satılır düşünmeyen çok ise;
Şefaatçi bekleme, sâlih âmel yok ise.

Sağı, solu, avam, ârif densizi,
Allah için seviyorum ben sizi.

İsrafsız iftarlar cihet-i tattır,
İsraf fıtrat değil israf ifrattır.

Müslümana bühtan kinden çıkmıştır,
Kâfir diyen fasık dinden çıkmıştır.

İbret almak gerek baktıkça nete,
Peçe takıvermiş bütün sosyete.

Dünya fâni, yokluğunda farkettim,
Ben hep seni düşündükçe şükrettim.

Mahşeri hesapla, dünlerine yan;
Gücü güçsüzlere kullanmıyorsan.

İki damla yaşla secde kârımız
Ezân hüzün dolu mektuplarımız.

Sokaklar duyarsız, şakaklar kirdir,
Gücüm ve cephanem birkaç şiirdir.

Kovdu koronayla kovdu yeryüzü,
Sabun temizler mi bizdeki yüzü.

İçimde iklimin sükûneti var,
Sanki huşû giymiş bütün veralar.

Gözü yaşlı anneyi ayırırsan baladan,
Gazaplar katmerleşir kaçamazsın belâdan.

‪Kin ihtiras nifak neden,‬
‪Yanıkyan mı yoksa deden.‬

Ellerim duâda, ruhumda sızı,
Lütfeyle Allah’ım affeyle bizi.

Yeise yer yoktur, çıksa da canım,
Selâmün aleyküm güzel vatanım.

Akşam terâvih var sabah ezânım,
Selâmün aleyküm güzel vatanım.

Yalan felâkettir haramdır ahtır,
Hele ramazanda başka günahtır.

Hakikatin sadasıdır hür,
Şiir tefekkür örgüsüdür.

Bilmemki olur mu oruçlar kabul;
Haysiyet pek ucuz gösteriş sebil.

Kovit denen görünmeyen bu böcek,
Vazifesi biter bitmez gidecek.

Kovit bazen Nemrutlara bir sinek,
Bazen Nuh'a gemi Miraç'ta binek.

Hayat nefs ile cihat, ruhun nefsle savaşı,
Hodgamdır sulh olunmaz ezilmelidir başı.

Dilin arsızlığı kalbin pasıdır,
Oruç insanlığın tutulmasıdır.

Tersiz sermayeler eşeklik nala,
Dilin harcı çüş demektir aptala.

Alnı seccadede şefkati yoktur,
Şevkat bilmeyenin alnı bozuktur.

Sen her şeye kâdir bilirsin âhım,
Ümmeti fesattan koru Allah'ım.

Kurak gönlümüzü ölüyü sağı,
Islatsın Allah'ım aşk sağanağı.

Cumasız teravihsiz ve mahsun
Bırakıp nereye gidiyorsun

Hoşgeldin demeden başladı hazan;
Bir daha ya kısmet şehr-i ramazan.

Azap gazap mizân dinden ne anlar;
Kârûn sofrasında iftar açanlar.

Hangarlarda uçak cadde ıssız pist,
Cami mescit mahzun binalar faşist.

Ne yokuz biz ne varız,
Bir nefeslik kadarız.

İki damla yaş ve secde kârımız,
Duâ hüzün dolu mektuplarımız.

Dilde irfân, sevdalarda aşk yoktu,
Vicdan öldü şuur çöktü tuz koktu.

Suskunluğum hakikati hitaptır,
Yazdıklarım taasupsuz kitaptır.

Vicdan hikmet gaye taşır mı rezil
Neredesin üstadım, âh Necip Fazıl

Delâlet dehşetli, batıla ehil,
Edipler edepsiz alimler cahil.

Ey ehli hakikat buğz mu varımız,
Gayya' ya binektir sustuklarımız.

Fitne tuzak riya olan aksızdır,
Bazı tevbeler var olanaksızdır.

Bir yanım Türkistan Hicaz bir yanım
Selamünaleyküm cennet vatanım.

Ölüm ertesinde müjdeler vardır,
Farkına varanlar pek bahtiyardır.

Kalbim kilim gibi yaklaştı cuma,
Allah bilir neler girmez uykuma.

Beşikten mezara ne varsa yalan,
Bir hüzünlü resim geriye kalan.

Kem gözler seçemez karayı akı,
Kalbin mahsulüdür bakış ahlâkı.

Dil bir et parçası kem sözler sızım,
Kalp ehli insanlar çoğaltmak lazım.

Hak ve batıl, zorbalıklar sürüyor,
Düşündükçe dudaklarım kuruyor.

Dert hüzündür dert irfandır dert taçtır,
Dertsiz adam tedaviye muhtaçtır.

Dindar yaşıyoruz dinden bihaber,
Mizana duyarsız sondan bihaber.

Kulluğu varmaktır bütün mesele,
Her şey birer âyet her şey risâle.

Kalplere istiğfar ve hak gerekir,
Hâlleri dillere ilhak gerekir.

Felsefedir yaşanmayan fikirler,
Hakkı yaşatanlar hakperestirler.

Hodgamlara saygı tevazu değil,
Okumaz akletmez düşünmez cahil.

Süfli düzen korkak basın,
Korkak seni korkutmasın.

İrfân ile dolmalıdır, bal tasın;
İrfân yoksa körkütüğe baltasın.

İns kılıklı iblisleri dost sandım,
Sarsıldıkça şiirlere yaslandım.

İblis olursunuz “hak”sa susmayın,
O’nun rahmetinden ümit kesmeyin.

O gün divanında pay olacaktır,
Hakkı zay edenler zay olacaktır.

Kader tependedir mizân mutlak tam,
Kafan taşlara vur âh almış adam.

Esfeli sevmez rabbim insan erdemli varlık,
Aslınıza dönünüz, yetmedi mi zağarlık!

Ömer yine bugün, gün dağı aştı,
Ömür binasından bir tuğla düştü.

İblis projesi bıraktığı nam,
Sinsi münafığa neylesin İslam.

İşin yoksa tellallık yap çık dama,
Varlığını varlıklara bağlama.

İslâm adalettir, mizân nedir yaz,
Mizansız insanlar insan sayılmaz.

Hakikatın çığlığıyım, hak çünkü;
Farukların Ömer'iyim ben dünkü.