İnsan doğmak, insana ilâhi bir ihsandır;
İnsan doğan kaç kişi, ölürken de insandır?
İlle de bir tokat mı, yemelisin ensene?
Ölüm sana gelmeden, sen kendine gelsene..
Dostu da düşmanı da, insanın kendisidir;
Ya nefsinin kölesi, ya da efendisidir..
Sende yoksa tefekkür, cehline akıl n'etsin?
Ne korkarsın ölümden, sen ki zaten cesetsin..
Mal, mülk, para tutkusu, nefsine gelse de hoş;
Unutma ki ey insan! Tabutların içi boş..
Ne bir savcı kalırdı, ne bir yargıç ne yasa;
Şu insanoğlu önce, kendini yargılasa..
Hem nefsine kul olmuş, nefsini etmiş ilâh,
Hem ister utanmadan, bir de Allah'tan felâh..
Yoksa bir insanın, vefâsı ahde,
Bil ki; imân dahil herşeyi sahte
Şeytanla her savaşa, hiç korkusuzca varım;
İnsan şeytanlaşırsa, işte ondan korkarım..
Çekmedi şu islâm, çekmedi zinhar;
Ahmak müslümandan çektiği kadar...
Kayıt Tarihi : 25.11.2007 17:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gördüm ki , kaleminize hakimiyetinizi,berceste dizelerle ortaya koymuşsunuz.Sizi tanıdığıma memnun oldum değerli şair.
Selam ve saygılarımla ant+10 puan
Ahmak müslümandan çektiği kadar...
Beytin diğer mkısraları şahsın kendisini ilgilendirdiği için o seçmeği şahsa bırakayım, ancak bu son dizelerde dediğiniz gibi zararının İslama olması bütün müslümanları ilgilendiri.
Allah (c.c.) razı olsun.
Ahmak müslümandan çektiği kadar...
Allah ahmaklıktan muhafaza eylesin cümlemizi efendim..her bir beyit başlı başına bir şiir hatta daha fazlası..yüreğiniz dert görmesin üstadım..
TÜM YORUMLAR (3)