Beyinsiz Şiiri - Naki Aydoğan

Beyinsiz

Dünyayı bir tur daha dolandım
Bir kadın daha tanıdım
Adını sanını bilmiyorum
Beynim yok, unutamadım artık
Ben kimim onu da bilmiyorum
Sormam lazım artık, soramıyorum
Neden duydum bir kere
Kesilmiyor sesler bir türlü
Kim baktı bana, hep bakıyorum
İnsan yok demiştim, bir insan
İnsanlar var insanlık dolu
Kadın ve erkekler var, var
Çoğalıyor çocuklar oluyor
Konuşmuyorum dinliyorum
Duymuyorum sesleniyorum
Beynim yok, nerde bu çocuk
Annesi var sarılır ona işte
Babası da var, beyni büyür
Büyür büyür de yok olur
Benim ki yok oldu zamanla
Onda şunda demedim
Bende dedim yok oldu
Koskocaman bir boşluk var
Kafam taşmış ortalıkta taşlar
Bir çocuk taşlar beni, yerinde
Kafam nerede benim yerde
Dolandım dünyayı bir tur daha
Elimde değil kalbim dışarıda
Kim bilir nerde atar, dünyada
Beynim o kadında o kadında
O kadın nerede gök yerden
Eleştiri dolu çalıştım yine
Bir şiir, ah ne zaman gelecek
O şiir, beynimi vermezse o
Kadın gönlü düşmezse bana
Nasıl kalkar yürürüm bu sefer
Beyinsiz dolaşırım sataşırım
Çocuklara, oyunlarından da
Edinirim yeni bir beyin de
Zamane çocukları zombi
İnternette bilgisayarlarda
Bilgisayar beyin internet
Düşünce boşluk da dünya
O kadın olmasa da oluyor
Bu yüzden pas vermiyor
İhtiyaç elektronik eşyada
Çocukları kaç yaşında veriyoruz
Televizyonun var mı ki önce
Televizyonunla ol sonra
Var oluruz var oluruz, yok
Ben beynimi yitirdim yok