Beyin Sokaklarım Şiiri - Oguzhan Oguz

Beyin sokaklarımda kargaşa
Hangi yöne gitsen çıkmaz sokak
Defalarca gire çıka
Labirent misali beyin sokaklarım

Rüzgar esiyor getirse kokunu
Güneşe sorsam yüzün rengini
Hekimler çare diyen dilini
Labirent misali özlem sokaklarım

Çaresizlik neymiş düşde gör desem
Ah etmiş olurum duyan insana
Yaradan Rabbım yazmış alnıma
Labirent misali felek sokaklarım

Gece yanar kavrulur gönlüm
Ter üstüne ter boşaltır tenim
Islak bezi alnıma koyan ellerin
Labirent misali anne sokaklarım

Yoktan yonga kopartmak için
Çileli yollara giden babalar
Yavrular nasıl dese dostları
Çağlayan pınar olur gözlerim

Hasta yavrum desem, gönlü alınır
Delikanlıya ancak kollar sarılır
Nerde o eski günler nerede
Zindan gecelerde bitmez işkence

İnşallah sağlığına kavuşur gezersin
İsimsiz sevgilileri bir bir dizersin
Yaşamak hakkınız sende seversin
Labirent misali gönül sokaklarım.

Küçüğüm ortanca yavrumsun benim
Bakmaya doyamadı gören gözlerim
Acelen ne diyen dillerim
Yeter artık kalk; seni çok özledim
Oğuzum benim.