Beyim Şiiri - Sadık Softa

Ta Galübela’dan ruh diye doğmuş,
Hazreti Ademle gelmişim beyim.
Uzun uzadıya yoklukta kalmış
Sonra bu dünyayı bulmuşum beyim.

Habil’le Kabil’de kibre yürümüş,
Hazreti Adem’de Havva’yı görmüş,
Bir an boş bulunup elmayı yemiş,
Önceleri biraz körmüşüm beyim.

Nuh Nebi’de tufan vız gelmiş bana.
Kelimetullah’da hız gelmiş bana.
Bir gariban görsem cız gelmiş bana.
Kötünün kalbinde zülmüşüm beyim.

Nice dersler bana ömür vermiştir.
Nice yaratık var beni görmüştür.
Ta Galübela’dan ömür sürmüştür.
“Alemlere rahmet” doğmuşum beyim.

Rüzgar esse kokum dağıtır olmuş.
Remizim “gül” çiçek damıtır olmuş.
Şiar edindiğim hem hatır olmuş.
Hatırlı, gönüllü kulmuşum beyim.

Ararat’ta gemim inmiş karaya.
Şer olanda sığınmışım Mevla’ya.
Kan gölünü tattırmışım Dara’ya.
Ben uzun bir yoldan gelmişim beyim.

Bir tek O var, bir tek O var, bir tek O;
Bütün sırlar yok olurlar sır tek O.
Bütün birler kaybolurlar, bir tek O.
Birlikte dirliği bulmuşum beyim.

Sadık söyler gönüldeki pir sözü.
Allah açsın gönüldeki kör gözü.
Yiğitler inansın bu söz er sözü.
Sözümü, özümü bilmişim beyim.