Yazmaya yeminli kalemlerin
Yerini çoktan almıştı Q klavyeleri
Nerde bir boşluk tuşu gerekliyse
Sen basılıyordun
Anlam giriftini gidermeye...
Kalemim küsmüş yazamam ki!
Gözlerim körmüş her yer,
Zifiri karanlık sen!
Yollarım düğüm düğüm,
Bir ileri bir geri...
Ses yok...
Çölde bir kum,
Fersiz bir insan;
Ensesinde güneş yanığı,
Rüzgâra hasret,
Heybesinde saklı özlemi,
Yanmış çıplak ayakları,
Hayallerden çalma mutluluklar yaşıyordum.
İpten asma köprülerden geçiyordum.
Kalabalığıyla yalnızları yutan yerlerden,
Boşluklara uçuyordum.
İçimdeki çocuğu çıkarmıştım mavilere,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!