Ah meleğim, ah gamzelim, ah imkânsız sevgilim…
Yine seni sen sanıp, kendi kendime kandım.
Sen olmadığını gözlerindeki nehirleri gördüğümde anladım.
Hiç alakası yok seninle, suçlamaya kalkma kendini bebeğim,
Sakın ortada bir kusur arama…
Nehirlerinin akıntısı sürükleyemez beni,
En felaket fırtınanda bile batarım dibine, kaybolur, boğulurum…
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
