Beyhude Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Beyhude

Her gün ben put misali boyunu görmek için,
Yolunda ağaç olurum su gibi içimden geçesin diye.
*
İntizar ışığını kırpan o gözlerimle,
Gençliğin derin sırrını ortaya çıkartan o gözlerimle.
*
Yola bakarım bu yolun her yerinde ona benzeyen bir şeyler vardır,
Sanki bu dünya onun güzelliğinde erimiş kalmış.
*
Meltem rüzgârı onun güzelliğini kulaklarıma fısıldar,
Her bir güzel görünce yüreğimi kalbimi sıçratır yerinden.
*
Ancak beyhude asıl sıçrama onun attığı adımla başlar,
Sanki sertaser feleğin cennetinden avazından
Yaratılmış günahkâr.
*
Evet onu görünce aklım uçar yerinden yersizim be hoşum,
O güzelliğinin verdiği güneşle bir an kaynar kanım
damarlarımda sarhoşum.
*
Nasıl ki bir ağacı fırtına getirir götürür,
Öylece bedenimi aşk titretir derunum dibinden çekilir .
*
Gerçi hayalim gibi saçların vücudunu sarmıştır,
Endamına ruhsarına nihal boyuna bağlamıştır.
*
Bir an rüzgâr hafifçe perçemini araladığı zaman,
Dökülür feleğin sihri gözlerinden sel gibi söker ruhumu kökünden.
Şiwan ali yilmazdağ