Beyhude Şiiri - Selman Duman

Yaşamaktan kaçarken yaşamın kösteğine takıldığım
Üç beş dize kovaladığım sandalyemden
Uğraşları kurcalamak geçiyor
Sahi yaşamak değerinin kıymetini mi yanlış anladım
Yoksa sürüden ayrılmış kurtla yüzleşmeyi bekleyen bir koyun muydum
3.sigaramı tellerdeki gerçek aşkı yaşayan çifte kumrulara yakıyorum
Elzem arayışın aşkının döngülerine şahidim
Belkide inancımla birlikte bende beni terketmeliydim
Nereye doldurur insan bunca yaşamak gayretini
Hangi azık kucaklayabilir böylesine yüklü birbuğdayı
Çoktandır gün doğumunun çaresizlik doğurduğuna inandım
Gün mü bitmiyor yoksa ben mi uzak kaldım geceden
İğne deliğinden düşürdüğüm hayallerimin arasında
Sakız fallarını kurcalıyor
Ceplerimi karıştırıyor aklımı arıyorum
Hevesli bir yüz beliriyor
Solmuş balkon çiçeklerimin arasından
Mona lisayı andıran soğuklukta
Yüzüme tükürecek iğrelti ile bakıyor
İğne deliğinden kaybettiklerimi yüzüme restliyor
Ve bu restleşme kapitalizm kadar acıtmıyor canımı
40 güllü bir buketle uğurlanan bir ben değilim
Hakimim yüzyılın acılarına
Geceyi sürüyerek getirmiş
Eşiklerde kıvranan inancım
Günün son ışığını selamlıyor
Son dileğimi gerçekleştiren bir yüz bu
Bin memnuniyetsiz bir de mecbur

M.S.Duman