Beyhan İnce Şiirleri - Şair Beyhan İnce

Sen yokken BİRTANEM,
Açmasın çiçekler, gelmesin bahar
Gönlüme dolmasın sensizlik kokan havalar.
Hazan yaprakları gibi şimdi,
Dökülür bir bir anılar.
Kuruyan dudaklarımda senin adın,

Acıların kavurduğu yüreğimde, açacak mı mutluluk gülleri?
Sevgi tarlamda, yeşerecek mi gülücük tohumları?
Hazanı sonsuz olan bedenim, erecek mi bahara?
Karanlık dünyam aydınlanacak mı dersin? ..
Sen severken bilemedim sevginin değerini,
Sevdiysem de, söyleyemedim içimden geçeni.

Şimşekler çaktırsın bakışların,
Uzandığı ufuklardan,
Yürekler dolusu güller toplasın ellerin,
Dünyanın dört bir yanından.
Sevgi saçsın kalbin, dağların ardına kadar.
Öyle bir gül ki, gamzelerin işlesin ruhumun

Senin kokunu alamadan, boynuna sarılamadan,
Tatlı, güzel yüzünü öpüp okşayamadan,
Bir gün olsun doyasıya sarılamadan, kucağına atılıp
Yaşamak nasıldır sensiz, sen varken,
Senden uzak olmak, beter ölmekten Annem...
Özlemek seni ölesiye, ama bir arada olamamak,

Uzun yıllar geçti aradan sevdiğim,
Görmeyeli birbirimizi.
Sen görmedin benim neler çektiğimi,
Uzaklarda iken buralardan.
Bilemezsin neden ağardığını saçlarımın,
Tanımazsın belki de görünce.

Karadağlar arasında bir kuzu misali
Ağlar gezerim yapayalnız.
Yitirmişim herşeyimi, olmuşum biçare,
Ararım gerçek bir dost kendime.
Çilem yaşamakmış, zamanlar yetmez,
Güller diken, dikenler hançer oldu.

Ben sevdim mi, tam severim,
Toprakla insan, yağmurla bulut gibi.
Ayrılmaz bir bütün olurum
Sevdiğimle...
Ben sevdim mi, taparım,
Gözüm görmez başka kimseyi.

Ben yaşadım, yıllardır acıyı,
Kalbim ağladı hep, ağrılarla inledi.
Yüzüm gülmeye çalışırken, ellerim titrerken,
Yüreğim kuvvet verdi bedenime, 'dayan' dedi...
Dünyaya gelmek benim suçum gibi,
Kaçamadım haksızlıkların içinden,

Benim bir keçim vardı,
Adını sorarsanız Nazlı.
Hastalanmıştı bir ara,
Annem götürdü hemen baytara.
Yedi on tane iğneyi,
Nazlımı sorarsanız, biraz iyi.

En sadık, en şefkatli,
En içten tek sevgilim,
En iyi doktorum, bakıcım,
En iyi ilacım O...
Sabah akşam güneşim,
Ömrüm, neşem, kederim,