Beydamı'nın Dilberine Şiiri - Murat Yanç

Sen ışığa gizlenen gölgemdin.
Toprak damların en yükseğinde,
Ve hayat suya atılan bir taş misaliydi.
Daireler çizip sonra bulanık sularda kaybolan...

Ben saçak başlarında dalan,
Her adımda batan,
Yasaksızca her mevsim maviye koşan,
Bir demet hüzündüm.

Sen yaban kır çiçeklerinin en işvelisi,
Ve mor dağların çalımlısıydın.
Sıkıntılı bir düşten birkaç adım uzun,
Hırçın asi ve tutkulu...

Ben şimdi sarp kayalarda yetişen,
Nevruz gülleri gibiyim.
Baharı hiç gelmeyen,
Kederli kış akşamlarında...

Ufuklara takılıyor gözüm,
Uzun uzun süzüyorum
Ufkun ötesini ve duyguların ardını...
İğde ağaçlarının kararan yapraklarına mırıldanarak,
Asmaların yemişine bırakıyorum yaşamı usulca ve tek...

(Beydamı çocukluğumu geçirdiğim köyümün adıdır)