Beybunam -papatyam Şiiri - İhsan Yılmaz

Beybunam – Papatyam

Sen,
rüzgârla titreyen beyaz bir yalnızlık,
toprağın duasıyla açan bir umut çiçeği…
Adını bile fısıldarken
içim ürperiyor: Beybunamın… Papatyam…

Sen çok narinsin,
bir çocuğun avuçlarında unutulmuş sevinç gibi,
bir annenin sessizce ağladığı gece gibi kırılgansın.
Sevgiyle büyüyorsun sen,
sadece sevgiyle…
Ne fazla güneş, ne fazla yağmur
yeter sana.
Yalnızca yürek gerek,
bir de adını hakkıyla anmak: Beybunamın…

Sana dokunan her bakış
ya dua olur ya da yara…
Sana yaklaşan her gönül
ya bahar getirir ya da sonbahar.

Ben seni incitmekten korkan bir kalbim,
gölgene bile basmam
çünkü sen
göğe bakan
ama hep yere sadık kalan
bir çiçeksin papatya…

Ve ben…
sana şiir yazarken değil,
seni düşünürken ağlıyorum.
Çünkü senin kadar güzel
ama senin kadar hüzünlü
bir çiçek yok bu dünyada.

Mayıs / 2025