Beyazların Arasında Şiiri - Yavuz Aydın ...

Yine bir sonbahar akşamıydı yanlızlığımla tutup elele
Oturdum herkesten uzakta, sessizlğin hüküm sürdüğü bir yerde
Elimde ufak bir rakım birde kıyamet rüzgarı gibi esen efkarım vardı içimde

Gözlerimdeki özlemin sanki alev almış yanıyordu
Belkide cehennem ateşinden dahada kordu

Yavaş yavaş yılın ilk kar taneleri düşmeye başladı o anda
Seni aradım umutlarımı buz kesen o havada
Seni aradım çarelerimi kapatan BEYAZLARIN ARASINDA

Duygularım şahlandı yeniden, toplandı hüzünler tek tek gönlümde
Tutamadım gözyaşlarımı aktı yangına konan kar taneleriyle birlikte
Korkularıma sarılıp kaldım, hatıralarını sıktırmış gibiydim avuçlarımda

Seni aradım beni sensizliğe terk ettiğin o eski dünyamda
Seni aradım umut çiçeklerimi soldurduğun baharda

İnanki eskitemedi zaman, silemedi yokluğunda yüreğimden sevgimi
Hiç bir ilaç fayda etmedi, kesemedi boğazımda sen kokan nefesimi
Cümle alem hep bildide, sen bilmedin özlemini uyuturken yanımda

Seni aradım bitmek bilmeyen o sessiz gecelerin karanlığında
Seni aradım yıldızların ışık tuttuğu her noktada

Ben bende deyilimki artık bıraktığın o akşamda kayboldum
Sanmaki senden sonra yaşadım, aşkın bedenimde hep yaşarya ona tutundum
Korkum ölümden deyil zaten, ya bende seni unutursam ömrümün öbür ucunda

Seni aradım yüreğimde o feryadı her duyduğumda
Seni aradım ölmeden sardığın beyazların arasında
YAVUZ hep seni aradı bu tutkuyla bıraktığın deryada