Beyazlar İçinde Şiiri - Sinan Oğuzhan

BEYAZLAR İÇİNDE
Çıkamıyorum sokaklara nursuzum,
Her gördüğüm çift yaralıyor beni
Nurum geliyor her an aklıma
Daralıyorum kalabalıklar içinde
İmkânsızlığa yeniliyorum binlerce çözümle
Nedenler çoğalıyor, boğuluyorum
Kaçmaya başlıyorum beyaz duvarlı evime
Beyazlar içinde arabalar görüyorum
Beyaz günümüz canlanıyor gözümde
Çiçekler beyaz, örtüler beyaz
Her şey beyaz o masalsı yerde
Yüreğim daha da yanıyor beyazlar içinde
Nur sesin fısıldamıyor kulaklarımda, sessiz
Adımlarım hızlanıyor, kasılıyorum
Yüreğim ağzımda çıktı çıkacak
Bir umut sarılıyorum, nur sese ulaşmaya
Karalar içinde kalıyorum, nur umarsız
Nur bensiz kendi âleminde, bense nar
Beyazlar içinde virane damda çözüm değil
Lal sırdaş beyaz, acı kireçten duvarlarım
Bir tek onlar kör şahit gözyaşlarıma
Bir de avuç içlerimde hasret ateşi
Kanatlanıyor akıl iyiden iyiye izansız
Dinsiz, donsuz kalıyorum isyan içinde
Dokunamıyorum balkonumdaki çiçeklere
Bir anlamı olmuyor beyazda olsalar
Öperek nuruma veremedikten sonra
Beyaz gün içinde suluyorum merhametle
Onlarda benim gibi yanmasın diye
Zifir çekerek yanıyorum demlenerek
Bir, bir daha zehir zıkkım üst üste
Tükeniyor beynim nedenlere yenilerek
Uyuşuyor çaresiz elim, kolum
Devriliyorum narsı yatağın üzerine
Kapanıyor artık narımın yorgunu gözlerim
Ölüme has bir edayla inatlaşıyor direnerek
Hala feryatlarıma bir tenezzül yok Nur’dan
Tutamıyorum kayıp gidiyor ellerimden canım
Zifirinden uçup giden duman gibi ruhum
Cansız kül olup kalıyor yatakta bedenim
Beyaz düşlere yükseliyor narlı canım
Düşlerde naz içinde dönüyor çevremde
Beyaz düşler yalnızlık içinde nursuz,
Bir nar benim kızıldan kızıl isyankâr
Kan revan içinde düşüyorum aniden
Düşlerden gerçeklerin en dibine
Can çırpınıyor tetikte Azrail
Bir ses fısıldıyor yüreğimin içine
Nurumun hükümran sesi haykırıyor
“Kalk geldim! ” diyor beyazlar içinde.

14.37 01.10.2010
Ankara evim