Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
varsın
karalasınlar seni,
desinler diyeceklerini...
seni anlamak istemediler,
ve
sonunda
bunu
onlarda bildiler...
kızıl deli...
Teşekkürler SEVGİ arkadaşım.Şiirin tamamını yayınladığın için.
Bu nasıl hizmettir Yapı Kredi.Ben kısa yollu bir yazı göndereyim bu bankacı,sanatseverlere!Berol Brecht zamanın da demiş ki: ^^Bankayı soyanlar değil,kuranlar soyguncudur^^.Sanatta bile soygunculuk budur işte.Halk Adamını Halktan saklamak ne gibi bir saygısızlıktır?
tutsak özgür, kör görür olsa
kapı sen, yol sen olsan
kulak duysa sesini, o hap solmuş yaralı
yine de insana derin sevgiyle bağlı
söylesen bana tekrar- tekrar,
yaşam sözlerinden.
ansızın mezarlar açılsa,
dirilse ölüler.
ve yaslansa yorgun başım
bir kitabına…
Hüseyin Çelikten
minti name
BEYAZIT MEYDANI'NDAKİ ÖLÜ
Bir ölü yatıyor
on dokuz yaşında bir delikanlı
gündüzleri güneşte
geceleri yıldızların altında
İstanbul'da, Beyazıt Meydanı'nda.
Bir ölü yatıyor
ders kitabı bir elinde
bir elinde başlamadan biten rüyası
bin dokuz yüz altmış yılı Nisanında
İstanbul'da, Beyazıt Meydanı'nda.
Bir ölü yatıyor
vurdular
kurşun yarası
kızıl karanfil gibi açmış alnında
İstanbul'da, Beyazıt Meydanı'nda.
Bir ölü yatacak
toprağa şıp şıp damlayacak kanı
silâhlı milletimin hürriyet türküleriyle gelip
zaptedene kadar
büyük meydanı.
Mayıs 1960
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta