Beyazın karanlığı.. Şiiri - Poyraz Karad ...

Nehirler buz tutmuş,
İlkbaharda yaprakları solmuş..
Bir yer düşün;
Beyazın karanlığında yok olmuş..

Aşkı yaşamamış,
Gençlik baharında karamsarlığa boğulmuş..
Bir çocuk düşün..
Beyazın karanlığında kaybolmuş..

Gecenin karanlığında etrafını aydınlatan,
Kelimeleri bir bir yok eden,
Birini hayal et,
Beyazın karanlığında var olmuş..

Meleği için ölümü bile göze alan,
Onu her zaman hayellerine katan..
Bir çocuk düşün..
Beyazın karanlığında toz buz olmuş..

Prensesi kaçırılan,
Dünyayı birbirine katmayı planlayan..
Bir prens düşün,
Beyazın karanlığında köle olmuş..

Yaprakları sararmış,
Dalları gövdesinden koparılmış..
Bir ağaç düşün,
Beyazın karanlığında susamış..

Ve işte bir beyaz düşün..
Karanlığa yenilmiş..
İşte bir oda hayal et güneşin ışığı varken..
Ayın parıltısını içeren..
Gözlerini kapat ve hayal et..
Göreceksin ki beyazın karanlığıda seni hapsedicek..
Kurtarmamı bekleme..
Çünkü ben oyum..
Beyazın karanlığında yaşayan..
Bir yerim..
Bir çocuğum..
Bir prensim..
Bir ağacım..

Ve birini düşün..
Beyazı karanlığa tanıtan..
Karanlık dünyayı aydınlatan..
Beyazın karanlığını ortadan kaldıran..
Ama hala karamsar olan..
İşte o benim..
Beyazın karanlığına mağlup olmayan..