Beyazdır Kuheylan... Şiiri - Mutlu Kaya 2

bize göre deil ki; siyaha beyazsın diyebilme cürretini gösterebilmek. ya da yoksula olmaz hiç diyemedik ki çirkine güzel deyip sevmedik; duyguları hiçe sayıp. yürüdüğümüz kaldırımlara toprak diye serpmedik SEVGİMİZİ... zalime pekala demedik mesela. harama el sürmedik en önemlisi sevdiğimize bile eğilip,bükülmedik evet eğilip hiç bükülmedik... ondan doğrudur ya alnımız Yüzümüze bakamayan eski şarkılar da kaldı artık yalnışlarımız... biz bu şehırde yeşermedik ki güzelim sahte insanlarla güreş tutalım yalanlarıyla yolumuza ışık yakalım o yuzden dedım ya bu şehir yaramaz bizeçakalların,riyakarların arasına girmedik esir etmedik sevgimizi yalan zindanlarında yabanın yuvasında bağ kurmadık duygularımızla dedim ya sevdik; ama eğilip hiç bükülmedik çünkü,yeşerdiğimiz kırsalımızda bunları öğrendik dedim ya biz böyle görmedik o yuzden dağlara gitmeli sevmeyi kırlarda çiçeklerden öğrenmeli temiz havayı çekmeli içine, belkide dürüst olabilmek için sana umutlarımı yüklemedim elbet zamana ihtiyacı vardı suistimallerinin. hasretlerimi kısa bir perde gıbı asacaklar duvarlarına ya o yuzden unutma baharları sende nereye gidersen götür yüreğinde sende kalsın boyası dökülmüş şehirler ben kırsaldaki sevgileri özledim. dedim ya biz eğilip bükülmedik ki güzelim yakışan neyse yüreğimize onu söyledik büyüklerımızden böyle öğrendik sevdamızın yüceliğine diz çöktük yeri gelince elbet ama sadece allaha secde ettik. utanmadık,örselenmedik,tek damla gözyaşı dökmedik kahpe sevdalar için gösteriş örtüsünü giyerek üzerimize... dürüstlükten ödün vermedik sineye çekmedik ufacık yalnışlıkları tesbih tanesi gibi dizdik hatalarımızı yeri gelince sulh ederek bize göre deil dedım ya güzelim bu şehır saf sevgilere göre çok fazla lüksduyguları hap niyetıne hapsetmıs karanlık kuytu sokaklarına şimdi söyleyin o yare; ben bu şehirden deilim. köylerde dağlarda gezen hep o yalnız BEYAZ küheylana özenirim ne hüzünler dökülmesini isterim sevildiysem eğer ne de gereksiz muhabbet türküleri çalınsın yalandan dedim ya eğilip,bükülmedik sevdamıza kutsamadık onu sahte inançlarla sadece güvendik... ya da kaptırdık kendimizi haylazlığımıza inandık bir nevi söylelenlere çarçabuk biten sevgilerimize kaptırdık şiirlerimizi inancımızı yitirdiğimizde kalemimizle dertleştik. geçen zamana deilde; harcanan sevgilere kaptırdık değerlerimizi ama neşemizi hiç kaybetmedık çünkü hakedilmedik, bizi haketmeyenlere şehirleri haketmedik anlıyacağın kırdan geldik taştan kalpler durağına yalansız dolansız dünyayı gördü ılk gozlerımız o yuzden sende bıraktım sevgimi çekip gitmek en güzeli.... dedim ya eğilip, bükülmedik ondan hep DOĞRU ATAR KALBİMİZ.... taki son nefesini verene dek dedim ya; hakedilmedik hiç bir zaman bizi haketmeyenlere! biz böyle dünyaya geldik... biz beyaz küheylana hep imrendik. MUTLU KAYA 28 Nisan 2010