Beyazdan Sıyrıldım Şiiri - Aslı Demirel

Aynı gözbebeğiyle bakılır
İlk andan sona kadar
Renkler oynaşır
Rüyada bile olsa beden
Soluklarla değişir al'ın tadı arsızlığınca
Gül kırmızıdır susuz güneşlerde yakılmadıkça

Serinlik saklıdır yalnızlığı ceket yapmaların avuçlarında
Derin diplidir içine dalan duygular kabardıkça
Karadan ötesi görülmez ki
Gece zifiridir içine sevdalar saçılmadıkça

Hep bir hüzme toplanır da güneşten
Ümit ümit doldurulup sepete
Saçılmak istenir yok oluşları semaya
Gün aydınlıktır gidenler ışığı yanına almadıkça

Seçildikçe en güzelleri
Çıralar gibi yandığına gönül methiyeler düzer
Paha biçilmezinden destanlar salınırda
Söz anlamlıdır duyan yürekler kör olmadıkça

Sarıp sarmalanmış üşümeler korunur sırça misali
Kış biterken ellerine sıkıştırılsın diye
Harabe kışlıklar özenle yayılır çatıya
Bahar yakındır ümit kapıdan kalkmadıkça

Göğün grisinin ititrafları olur kar
Parıldarken kamaşır vicdan
Endamı cürmünden büyük taneler raskta ya
Kar beyazdır pervasızca göbeğine basılmadıkça

Ben ne gülüm
Ne de kar
Bahara aç oldum
Kışı ellerine alan
Gecenin karası sürüldü
Işığımın gözüne
Gül olmadan susuz güneşlerle yakıldım
Kar olmadan da çiğnene çiğnene beyazdan sıyrıldım...

(03 07 2007)