Beyaz Yelken Şiiri - Hale Orhan

Bir gün doğumu
Çıkalım yola sen, ben
Ve bir beyaz yelken,
Güneş uykulu gözlerle bakarken göğsümüze
Ve deniz,
sabah mahmuru çıplak ayaklarımız da
Çıkalım yola.
Kimseler duymadan,
Herkes uykudayken
Yelken dolduralım
Gidelim bilinmeze, sen ve ben yelken üstü

Sonra dümen tutalım açık denize
Sen ve ben, gidelim deniz boyu
Oyunbaz saatler de çıksınlar
Karşımıza yaramaz yunuslar
Denizin dalgalarında oynaşarak
Yol tutsunlar
Bize
An gelip
Gidenle kalanın
Ayrım vaktinde
Gülümseyerek
Uğurlasınlar
Senle beni
Sonrasında sığ koyluklar olsun
Durak yerimiz
Atalım kendimizi denize
Özgürlüğe kulaç atalım birlikte
Dalgalar sarsın
Bedenlerimizi
Gönül çelen köpükler
Kaplasın benseni
Ve birden gök kararıp
Sağanağa vurduğunda yağmur
Şimşekler çakıp, boranlar çıktığında
Deniz kızıp, vurunca sahile
Saklı yerimize atalım kendimizi
Saklamak gibi sevdayı yürekte

Bir yorgan ağırlığında örterken
Derin uykular bedenimizi
Biz
Yatıp yelken güvertesine
Gülümseyelim giden güne
Ve sabah çiğleri yağarken üzerimize
Güneş kalkarken denizin yatağından
Sıcak uyku tulumları içindeyken sen ve ben
Uykulu gözlerimiz
Bulsun birbirini.

Sabah mahmuru
Bilge deniz feneri
Öğretmenimiz olsun
Işık tutsun yönsüz serüvenimize
Gece bırakınca zamanı
Sevdalısı güne
Martıların çığlıkları
Karışınca göğe
Demir alıp
Vuralım kendimizi denize
Uzak diyarlar evimiz
Yol alıp gitmeliyiz
Ve köpüklü dalgalar söylerken şiirini
Yolumuz soğuk diyarlara düşmeli
Biz soğuk diyarların kuytusunda gezerken
Uzak denizin efendisi
Selam durmalı
Sana ve bana

Bir masal daha biterken mutlu sonla
Gün girince gecenin koynuna
Seren direklerine kazıyalım isimlerimizi
Gün gelip
Silerse eğer yüreklerimiz birbirini
Kazılı kalsın serenler de
Anılar gibi.
Ve güneş kavuşma telaşındayken
Denizin sevdasına
Devrilen günün yorgunluğu
Varken omuzlarımız da
Yaslanmalıyız birbirimize
Sen ve ben,

BİZİ bulmalıyız.

23/10/2006