Beyaz Ve Issız Şiiri - Ahmet Haluk Ünal

sabaha karşı yazıyorum bunları sana
koca köyü yutmuş çığ gibi
önümde uzanan kağıda
martı sesleri düşüyor büyük harflerle
yetmiyor dindirmeye korkumu

'mumu yak' diyor içimdeki ses, yakıyorum
ışık
yorgun bir tutku gibi dökülüyor üzerine kağıdın
şimdi adım daha iyi okunuyor
az sonra o da çekip gidecek gürültüsüzce
gün
suskunluğum gibi çoğalırken yeniden

beyaz ve daha ıssız

(2003)