Beyaz Uçuyor Kargalar Şiiri - Erol Ars

söylemde ateş
meydanda kül
yumruğu zulasında paslı davacı
ses veriyor meydanlar
yer demir gök bakır
zulada kramp/manevra
yürekteki
yabancı sevda
özünden soyut

şahinler yüksek uçmuyor artık
can hazır lokma
avcıların gözü yılan
avcıların gözü kalleş
ölüm ödül sunuyor
can gözde leş

gök mü alçaldı
yer mi yükseldi
can korkusu bir sis var havada
eritir ozonu/deler
ozon pusuda

ses sesini
yürek yürekliliğini yitirmiş

ışığı deliyor karanlık
nazım gibi yanmıyor yanamıyor kimse
kar siyah yağıyor
yaşam tek perdelik oyun/köşe dönmece
kargalar beyaz uçuyor bakın
henüz
farkında değil kimse