Beyaz Tren Hayali Şiiri - Faruk As

hatırlıyorum da
ben çocukken
evimizin önünden
tren rayları geçerdi
elimde elma şekeri
geçen trenleri seyrederdim
hep bir beyaz tren beklerdim
hiç geçmezdi

hatırlıyorum da
birgün babama sormuştum
neden beyaz tren yok diye
ve ertesi gün
elinde kocaman bir hediye
beyaz tren almış bana
karşılığında bir öpücüğün..

hatırlıyorum da
birde beyaz tüylü kedim vardı
adını Barış koymuştu babam
çünkü ben onun tek oğluydum.
doğduğumda adıma Barışcan olsun demiş
annemse Umutcan..
sonunda annemin dediği olmuş

hatırlıyorum da
Barışla paylaşamazdık beyaz treni
ben,tren yatağımda uyurdum
Barış.trende..
ve sanki
her gece bir yolculuk başlardı
gün bitende

hatırlıyorum da
günler geçtikçe
gerçek bir beyaz tren hayali içinde
raylara bakmaya başlamıştım yine
artık oyuncağı beni avutmuyordu
Barış'ta kocaman olmuştu zaten
o da trende yatmıyordu

hatırlıyorum da
birkaç yıl sonra
babam trafik kazasında ölmüştü
ne acıydı o..
hatırlıyorum
hava çok sıcaktı,mevsim yazdı
trenlere sevgim daha artmıştı
çünkü babam trenle gitseydi
o kaza olmazdı

hatırlıyorum da
yıllar sonra annem
babamın treni oyuncakçıdan alıp
beyaza boyadığını söylemişti
o an gözyaşlarımı tutamamıştım
o duygu ne müthişti

hatırlıyorum da
bir beyaz tren yolculuğuydu
çucukluğumun hayali
ve işte şimdileri
ilk istasyondan kaldıralım beyaz treni
çocuklar binsin duraklarından
ve dudaklarından
şarkılar dökülsün
yüreklerinden sevgi...