BEYAZ SEVGİLİ Şiiri - Burhanettin Esinti

Ey beyaz misafir!
Ey çocukluk masumiyeti,
Bebek teninin yumuşaklığı
Ve ceylan ürkekliği
Her şeyden daha narin
Ve daha beyaz her şeyden…

Ey süsleyen, temizleyen, setreden,
Üşüten ,ısıtan ve ağartan!
Beni de gizle masumiyetine,
Benim de karalarımı ağart,
Benim de üşüyen yanlarımı ısıt
Hele ki kalbimi, o hüzünler evini.
Ve netleştir karıncalı zihnimi
Saflığının aynasında.

Ey beyaz yorgan!
Sımsıkı sar varlığımı
Uzaklaştır beni uçurumlarımdan
Emin kıl içimdeki korkudan
Dehlizler boyu yolculuğumu
Yok et varlığının ziyasında.

Ey beyaz yolcu!
Dostça tut ellerimden
Avuçlarım terlesin avuçlarında
Gözlerinde kaybet gözlerimi,
Beni de gezdir gezdiğin yerlerde
Bana da yaşat gizemini,
Geldiğin yerlerin.

Ey nazlı yar!
Hangi efsuni ezgiyle çıktıysan yola
Hangi Davudi ses varsa heybende
Usulca kulağıma fısılda.
Hangi masal diyarından
Hangi kuşun kanadında geldiysen
Beni de uçur öylece.
Hangi beyaz melek tuttuysa elinden
Ve hangi buseyi kondurduysa yüreğine
Bana da yaşat hazzını o semavi busenin.

Ey beyaz setre!
Baksana ağaçlar seni kuşanıyor
Seni fısıldıyor, dillerini unutan kuşlar
Dağlar senle heybetli ve gözlerinin içi gülüyor
Hep en yüksekte ve baş üstünde yerin
Her tanende bir mana
Derin mi derin.

Ey efsuni dilber!
Seni yücelerde izlemeli insan;
Bir dağ başında,
Bir gece ufkunda,
Bir cami minaresinde,
Bir hakikat penceresinde
Aramalı insan sende
Ezeli ve Ebedi Olan’ı
Ve sen yaratılmışların güzeli
Yağadur yüreğime
Yağ ki
Sen de buluyor,
Sende kaybediyorum kendimi.