Beyaz Şehir Şiiri - Musa Yaşaroğlu

Beyaza açtım bu sabah gözlerimi
Taze bir gelin gibi hırçın İstanbul
Ve yaralı kuşlar kadar ürkek
Bir o kadar da yorgun bu yürek

Bulutlar yerde geçirmiş geceyi
Boğaziçi griyi çekmiş üstüne
Ve de güneş unutmuş görevini
Kapatıp kendini gökler ardına
Bitirmiş artık İstanbul seferini

Alabildiğince kalabalık Eminönü
Birbirini sarıyor her sıcak nefes
Dövüyor vapurları azgın dalagalar
Ses sesi kesiyor lanetler dudakta
İstanbul beyazken karanlıklarda

Kar, Beyazıt'ın yüreğine yağmış
Vücutlar titrek abdest başında
Yüzler hep soluk, gözler telaşlı
Kubbede huzursuz güvercinlerin
İstanbul söndü mü iman ateşin?

Ayasofya beyaz döküyor gözyaşlarını
Günahlarını temizler gibi üzerinden
Ama bir hıçkıran daha var karşısında
İşte orada; bir tepe görünen
Yeşiline ağlıyor beyaz başlı Çamlıca

Gülhane'de yaslı bugün
Ruhunu yitirmiş bir vücut
Yalnızlığı vuran saatler gibi
Kırgın ve ümitsiz bakıyor boğaza
Vuslatı bekleyen aşık misali

Anla artık, beyaz yakışmıyor sana
Yeşille uslanmış yaşlı İstanbul
Ak olmuyor alnın hiçbir beyazla
Sen yalnız seni yeşertecek
Islak güneşli, mavi gökler bul.