Beyaz Mendil Şiiri - İsmet Bozkurt

Beyaz Mendil

Umutla anlattım derdimi bir bir
Hayalinde bir can görmedin beni
Süzdün benliğimi kim bilir kimdir
Ahvalim nicedir sormadın beni.

Nar-ı hayatımı yaşarken serde
Bembeyaz sabaha sen açtın perde
Kahredip feleğe düşünce derde
Sar dedim yaramı sarmadın beni.

Akşamı yaşarken yıldızsız aysız
Sürdüğüm şu ömür geçmedi vay sız
Kimi şerir çıktı kimi de soysuz
Karanlık geceye vermedin beni.

Zemheri omzumda beklerim Nisan
Ah-u zar eylerim insanım insan
Namluya sürülen bir kurşun olsan
Çek dedim tetiği vurmadın beni.

Saliha gönlünle öyle güzelsin
İlkbahar da çiçek güz de gazelsin
Artık biri değil bende özelsin
Çiçeklerden buket örmedin beni.

Yakalım gecenin Mor’unda kandil
Anlatsın geçmişi bir beyaz mendil
Mehr-i kelamım ol sen gazel-i dil
Kuruyan dallardan dermedin beni.

Ismet Bozkurt