Beyaz perde duvağı Şiiri - Yusuf Eryigit

Jazz dinleyip uyuklayan
Sanata ayıp takıp aklını oynatan
Kaskatı kesildikçe vaadini taşlayan
İnadını falan filanla uyutan
Manalı manasız kalp kıran
Aklını yobazlıkla alkışlayan
Masal perilerini ayıplarında yaşatan
Fani dünyaya kadehini ayıklarla kaldıran
Günahı boynuna hayalini bile ince eleyip sık dokuyan
Yılanlarla dervişlerin dualarını ayıklayan
Çiğdem toplayıp hamamdan önce terleyen
Uyuştu ellerinin feri!
Ödemeler geldikçe borcundan önce hayata küsen
Öylesine yalan bir dünyada ırk yakasında dışlanan
Mağaradan bile çıkamayıp führer kaldırımını kışkırtan
Öylesine şeytani bir uygarlık
James Bond kesmeşekerine karışıp demli bir çaydan
nasibini alamayıp
Uyuklayan
Dilenen
Beyazperde asaleti
Tek sersemletici aşkta yenik düştüğüne direnen
Kahire’nin kumbarasına gül atan
Bolluğu haremlerin ayıplarıyla fıkrada afallayan
Yüzük öğütlerinde tartışan
Tolkien açlığıyla uyumsuzluğunu dağıtan
Devdas yakarışlarıyla hevesine tırmanan
Nazar değmesin güneşin ferine
Öylesine aşıkken yaratanın tutuculuğuna
Mirasyediliğine süzgeç geçireni oynardı
Sadece ciğerini incitmeden yalanlarını yaydan attı
Gökyüzü yıldızlara boğulmuştu
Oyun yakasına yapışık kan teri akıtan
“Miras oydu belki de” derken
Dervişleri çağdaşlıkta ağırlayan
Kurdun kuzusunu ılık yalanlara davet ederken
Film fesini takıp kelleye
Yakaran yakarışlar ardında boğulan
Oh çekti feleğin feryadına
Mağaradan ömür billah ayrılamayan
Kaderin yakasına ilkelliğini yakardı
Boncuk gözlü fil dişli bir erkek lisanıyla didinen
O erkekti.