Beyaz Perde Aralığı Şiiri - Nedim Saatci ...

Yalnızlığın beyaz perde aralığından seyrederdim sokağı
Karanlık ve bir o kadar kimsesizdi yapraklar
Geceler en uzun çöl sıcağı
Geceler en uzun mesafedir yaşayana
ağaçlar anlamazlar

Sokaktan yüzlerce insan yürürdü
Onlarcası beni görürdü
Her adımda başka bir intihar çürürdü gözlerimde
Gözlerim gün mavisi
Bilemezdim hayallerimin ortağı acaba hangisi

En unutulmaz anlar gelirdi aklıma sonra
En mahcup dakikalar
Unutamam…
Onsekiz yaş çığlığı düşmüştü yastığıma
Ve en bakir anlar kırmızıydı yatağımda
Sonrası…sonrası bir mutluluk yolculuğuydu dudağımda

Şimdi tüm zamanlar yitik
Dünün gerçekleri artık mutlu birer anı benim için
Olsun hayat bu
Yaşanan tebessümler hüzünleri gölgeler
Giden gider kalan kalır
İnsan nefes aldığı sürece umutlara yakındır

Mutluluğun beyaz perde aralığı
Bazen gizleyemez karanlığı
Hayallerdir o an insanı bu günlere bağlayan
Acıların kalbine tebessümü saplayan

Aslında tek adımlık yoldur yaşam
Tek kirpik darbesiyle geçip gider apansız
An gelir o an her şey zamansız
zamansa bir o kadar acımasız
geçip gider yıllar saçlarımda
beyaz aklar

Yalnızlığın beyaz perde aralığından seyrederdim sokağı
Karanlık ve bir o kadar kimsesizdi yapraklar
Geceler en uzun çöl sıcağı
Geceler en uzun mesafedir yaşayana
ağaçlar anlamazlar