Hazan Mevsimi Şiiri - Selami Utkan

Hazan mevsiminde dökülüyordu yapraklar,
Yavaş yavaş sıcak iklimlere göç ediyordu kuşlar,
Sert rüzgarlar kurutmuştu kalan son çiçekleri,
Ortadan kaybolmuştu yazın özgür kelebekleri.

Hüzün günleriydi, mevsim sonbaharın sonuydu,
Kışı bekleyen doğa yavaş yavaş donuyordu.
Böyle sarı solgun bir zamanda çıktın karşıma,
Gül yüzünle can verdin her günüme, her anıma.

Hayrandım ahu gözlerine, kar beyazı rengine,
Güzelliğinle, sevginle girdim kış mevsimine.
Sen her gün gönlümde açan beyaz bir papatya,
Uzun gecelerde bana mutluluk veren bir rüya.

Gül yüzün dağları, ovaları süsleyen bir sümbül,
Gönül bahçemde hiç solmayan kırmızı bir gül,
Geceleri yıldızlar gibi göklerde parlayan can,
Mavi gökyüzü gibi ruhumu saran bir heyecan.

Mevsimler gelip geçsin, kuşlar da göç etsin,
Yeter ki sen kal; dereler, nehirler akıp gitsin
Ahu gözlerin, güzel ruhun can versin sevdama
Mehtap yüzün her sabah güneş olsun dünyama...
04.01.2017 Çarşamba
SELAMİ UTKAN