Yoklukta, her dem illet sis, soluduğun o kara boşlukta.
Tek bir ışıltılı gemi geçerde ufuklarından,
Düğünler düzülür yüreciğinin orta yerinde,
Renk renk içersin, sinsi puslu perdeyi yırtıpta gönlünü şenlendiren ışınların herbir hüzmesini.
Gece, o katli-vacip nasıl da acımasızdır aşıklara,
O sis ki, çaresiz başlara sardıkları güller değil,belalardır,
Soğuk soğuk işler güvertelere,
Yavaş yavaş körelir gözler zifiri hüzünle,
Ve kandilden keskin palalarıyla
Yetişir liman imdadımıza,
Kerpetenle açılmışçasına acı ve kanla aralar karanlıklarımızı,
Yine yakın olur uzaklar,
Şosenin o insanı saran sıcaklığında.
Karada devirdiğin her bir arpa boyu yolla.
2003
Ahmet Ferit CoşanKayıt Tarihi : 24.9.2004 14:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!