Beyaz Ölüm Şiiri - Süleyman Ergül

Kar düşüyor aheste aheste
Örtüyor tüm kirliliği
Bir çocuk camdan bakıyor merakla
Belli ki evi sıcak karnı tok anlaşılan
Yaşlı bir amca iki büklüm
Yürüyor kaldırımda yavaş adımlarla
Düşmekten korkuyor her hal
Ne diyeyim Allah düşürmesin
Bu park tam kartpostallık
Her mevsim ayrı bir renk, ayrı bir ahenk
Şimdi de kefen gibi bembeyaz, saf beyaz
Bir sela duyuyorum derinden
Oysa bugün Pazar, Cuma değil ki
Bugun de ölüm olurmuş meğer
Havanın soğukluğuna gözyaşı da eklenip
Harmanlanırmış oysa.
Evet ama hava soğuk ölüm soğuk
Sıcak olan ne peki
Neyi arıyorum ki
Er geç bu şerbeti içeceğim
Niye yanılıyorum ki?
Hani sık sık yapıyorum ya
Yorganı üstüme çekip düşünüyorum
İşte kabir, şimdi toprak atacaklar
Biraz dua okuyup topluca kaçacaklar
Benim elimde, o anı bayram yapmak
Melekler tarafından ayakta karşılanmak
Hava soğuk her yer kar
Ve o çocuk hala camda
Yaşlı amca kaybolmuş kenar kaldırımlarda.....

(İstanbul 30 12 2003)