Beyaz ölüm Şiiri - Fettah Bayir 2

Sokaklar ıssız ve karanlık.....
Yürüdükçe bir o kadar uzuyor yollarım....
Zifiri karanlık gecelerimden gölgem bile korkmakta...
Dilimde bir ıslık, iblisi davet etmek istercesine....

Gönlüm çok uzaklarda, derdini kadere yıkmakta...
Belki de o yüzden içimdeki tüm isyanım....
Yarınlarıma ait ne varsa mezata çıkarttım...
Hangi iktisadi çare olabilir ki bu avere tavrıma.....

Ey nefsim ipi zaten elinde ruhumun sen aldırma...
Bazen vefasız Leyla'ya yıkmakta aradım bu beceriksizliğimin bedelini...
Bilmez misin o da senin gibi bir beşer...

Onun gönlüne ne ektiysen onu biçer.....
Sırtımda mazimin ağır yükü....
Bir hamal gibi sırtlandım taşıdım durdum ömrüm boyunca.....
Ne dostum, ne yarenim kalmadı şu fani dünya da....

Yaşım ermiş kemale, anladım ki şeytanın yaşı yokmuş....
Şair Nihat Asyalı'nın dediği gibi Ebu Leheb ölmemiş....
Aşklar yalanlara bulanmış, sevdalar sahteleşmiş...
Mundar gönüllerde körpe sevdalar düşük yapar olmuş......
Bu yüzden o vefalı aşklar hep benden uzak...

Meğer gönül sarayımın en güzel yerine iblisi misafir etmişim...
O yüzden ekmeğimin bereketi yok..
Ondan dolayıdır ki yarin yüreğine saçtığım sevgi tohumları nefret olarak boy veriyor.....

Ey baharlara sakladığım umutlarım neredesiniz ?....
Bilirim yolum çıkmaz bir sokak, oysa aylardan daha ocak....
Erken düştü şakaklarıma kırağılar...
Çok üşüyorum ......
Yaz yağmurlarına hasretim bak işte.....
Bekliyorum seni bereket gibi......

Bir yalnızlık hikayesi benimkisi...
Kaplamış üzerimi bir beyaz ölüm gibi...

Fettah BAYIR