Beyaz Ölüm Şiiri - Arafat Arık

Seni sorarlarsa solmasın yüzün,
Bozkırda tek bir gül açtı desinler.
Yiğidim arkada kalmasın gözün,
Tohumu ebede saçtı desinler.

İçinde yanan kor kutlu davayken,
Kıvılcım uğrunda zindan devayken,
Oysa sana mahpus, hücre revayken,
Sebep de sonuç da suçtu desinler.

Lügatler yazmadı korkuyu asla,
Mazlumum! başını özgeye yasla,
Zirvelerce gururuna kıyasla,
Gönül dergâhında hiçti desinler.

Koşandan kutsaldır fikri yatanın,
Kavgası yücedir küfre çatanın,
Türk’ün mayasına zehir katanın,
Ensesinde yılmaz öçtü desinler.

Koyun sürüsünde aç kurt artalı,
Terazi değişti çoğu tartalı,
Barış güvercini, kavga kartalı,
Bir ömür hep yalnız uçtu desinler.

Aslanlar çakala kesir olunca,
Gerçekler yalana esir olunca,
Haini söylemek kusur olunca,
Kantarın topuzu kaçtı desinler.

Bu devran değişir sen rahat uyu,
Nesline kaynaktır soyunun suyu,
Kelama gelirse eğer beş duyu,
O da kana kana içti desinler.

Borcumuz biter mi böyle diyetle,
Adamlık yiter mi ölümlü etle,
Kara yazgısına sanki nispetle,
Bir beyaz ölümü seçti desinler.

Güneş de batarmış, yıldız da, ay da
Şölen de bitermiş, düğün de, toy da,
Aslına göçermiş, feza da, tüy de,
Hakikat şehrine göçtü desinler…

06.04.2009