Beyaz melek Şiiri - İbrahim Yılmaz

Ötelerin ötesine sığmazsın sen
Uzak derin gecelerimden gelirsin
Batan güneşin minesinden bakan
Beyaz bir melek gibi
Beni yaşama bağlar
Mahur gözlerin.

Her gecenin şafağında
Penceremden doğan
Güneşi yakalamak için
Beyhude umutlarımla
Meçhule giden bu trende
Ben sana koşarım
Sen beyaz hayallerine.

Geceleri
Beyaz bir melek girerdi rüyalarıma
Hayalini sakladığım dünyamda
Sen kanatlarını açardın aşkın
Akşamın koyu renkli aynalarında.

Öyle uykulardayım ki
Beynimin kıvrımlarından boşalan
Koyu yeşil
Derin uykularda,
Ben hayatın
Dalgın yamaçlarından bakardım
Sen sessice ağlardın
Gün boyu bulutları arşınlayan
Dingin çocukların bakışlarından
Sen,içime akardın.

Leylaklar aşkımı sorarsa sana
Beyaz bir meleğin sunduğu aşkımı
Yorgun bir kalbin
Kederini anlamayacak kadar
Onulmaz dileklerde değilim de,
Ben kuytu gecemde
Sevdamı dağıtmalıyım yıldızlara
Sen kızıl bir goncada gizlisin
Ben mücerret akşamlarda.

Korkularımdan
Kuleler yaptığım gecemde
Sen aşkın otağında saklısın
Uzun bir yaz güneşi
Düşerken başaklara
Kumrular yıkanır
Beyaz bir meleğin
Kumral gözyaşlarında.
Sonra,sana
Huzur sunmalıyım
Bütün canlılara yetecek kadar,
Duygularımın esrarından kopan
Eskimeyen bir kitabın
Pörsümez satırlarından
Sana huzur sunmalıyım.

AKÇAY-EYLÜL/2007