Beyaz Martı - Martıların Masalı Şiiri - ...

Uzaklarda denizin en tatlı yerinde bir martı varmış.. Çok mutluymuş.. Mutlu evi, mutlu kardeşleri, mutlu anne babası varmış.. O mutluluğu annesinde babasında öğrenmiş.. Çünkü onlar da mutlularmış.. Bizim martı şöyle babam gibi çok seven bir martı bulmalıyım derken uçtuğu bir yerden uzaklardan bir dağ başından bir kartal bulmuş.. Martının kartaldan başka hiç sevdiği olmamış.. İlk kartalla göz göze gelmiş kartal yaşlı mı yaşlı yoksul mu yoksul bir kartalmış..Martı olsuuun ben uçarı davranırım o benim yanlışlarımı söyler. demiş.. Kartal da onu çok sevmiş. Çünkü martı çok güzelmiş.. Onun iri yeşil gözlerine bakıp “”Bu benim hayatımın en şanslı tarafı. Bu benim şansıma nerden geldi? ''dermiş içinden..
Keşke bunu martıya söyleseymiş. Martı bir daha sevecek biraz daha bağlanacakmış kartala.. Martı kartalı hep bir baba gibi sevmiş, saymış.. Martı artık hiçbir şeyi özlemez olmuş.. Ne taşınalım denizlere gidelim diyormuş ne mutluluktan bahsediyormuş.. Ne zaman mutluluktan söz açsa “Ne yani şimdi sana aşk şiiri mi okuyacağım? ” dermiş bizim yaşlı kartal..
Oysa martı aşk şiirine bayılırmış.. Sonraları aşk şiirinden de vazgeçmiş martı.. Onun bu davranışını ihtiyarlığına vermiş.. Her ne kadar kartal martıyı küçümsese de martı kartala görünmez bir biçimde yardım ediyormuş.. Kartala her gün kaynaklardan bir yudum su getirerek ona hayatının devamını sağlıyormuş.. Ama kartal olanlardan habersiz 'Ne yani teşekkür mü edeceğim? Benim gibi bir kartal hı? '… dermiş..

Martı yıllar geçse de güzelliğinden hiçbir şey vermemiş.. Mavinin her tonu, sarının beyazın, pembenin, yeşilin her tonu tüylerinde varmış.. Sicim sicim mutluluk akarmış her yerinden.. Kartalın tüyleri solgunlaştıkça hırçınlaşmış..
Martının kendisi gibi güzel mi güzel bir yavru martısı olmuş.. Ama o da annesi gibi denizi özler dururmuş. Sonunda bir çare bulup en güzel denizlere uçmuş gitmiş..Oradan anne martıya 'Ohh iyi ki gittim' dermiş..
Martının küçük yavrusu daha olmuş.Ona daha çok acırmış martı.. Çünkü martının yaşanmamış acılığını yavrusu anlar da annesine acır mı, yüreği üzülür mü diye, anne martı üzülür dururmuş. Bu kısır bir döngüymüş aralarında geçen..