susmuştu deniz
martılar yitip gitmişti
pruvada şafak çiçekleri
derin uykusunda gibi
bir mabedin
gözlerimde takılı
yakamoz lekeleri
karanlığın pençesi tenimde
kulaklarımda
zamanın çığlığı
Özdemir Asaf gülümsüyor
ortasında bir hayalin
“Bütün renler aynı hızda kirleniyordu
birinciliği beyaza verdiler”
diyor..
birden koluma giriyor
pastel hüzünler
kıvrımlarında beynimin
raks ediyor açık koyu renkler
yıllar/aylar/günler dizesinde
hain imgeler
önce gözlerin geliyor apansız
sonra ellerin
büyüyor ellerimde
sessizden çığlığa doğru
telaşsız bir kreşendo
dudaklarında
yırtılıyor yas tutan gece
ilmek ilmek çözülüyor
içimdeki bilmece
bütün kirli renkler soluklaşıyor
birer birer kayboluyorlar
sessizce
bir duygunun rahminde
bir güneş, ortasında yüreğimin
bunca kirlilikler içinde
henüz kirlenmemiş
bembeyaz leke
12.06.2012 Ayvalık
Ali SelKayıt Tarihi : 6.7.2019 21:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!