Beyaz Kıyı Şiiri - İbrahim Gökburun

Uyandım ayaklarımın ucu beyaz bir kıyı
Gitmek için bir bahane aradım kendime
Vakti değil henüz erken diyor kuşlar

Titiz bir el dokunuyor kirpiklerime
Ortadoğu haritası gibi dağılıyor yüzüm
Duvardaki saat, askıdaki ceket ve anahtar
Kolumdan tutup atıyor beni kapılar

Bütün gün dolaşıp durdum ayaklarıma
Tanımadığım adamların yarasına tuz bastım
Yürüyen heykeller çıktı karşıma aldandım

Dutlar yeşerirken ilk günahları işleyen ben
Büyüdüm şair oldum pişman oldum
Bedenim yeşeren ruhuma yetmiyor artık
Kar yağabilir çekilmiyor dişimin ağrısı

Geç gelip erken giden bahar
Kurutulmuş bir gölün aklını karıştırdım

Birden yabancısı oldum kendi evimin
Oysa ödenecek taksitler
Yaşanacak güzel günler var daha