Beyaz Kelebek Şiiri - İbrahim Ateş

Kuyunu kazanlar düştü kazdıkları kuyuya.
Sense zamansız daldın derin uykuya.
Alışmıştı zalimler ah almaya.
Senin kadar kimse sadık kalamadı bu davaya.

Gittin gideli kaldı davan öksüz.
Büyük davaya küçük hesaplar karıştı
Nasıl çiçek açar ağaçlar köksüz.
Hiç bu denli acı değildi güneşin batışı

Asıl devrimci peygamberdir dedin.
Bu sözünle girdin gönüllere.
Hak davaya ihanet etmemekti tek derdin.
Hürmet ettin şehit düşenlere.

Zalime Alp’tin mazluma eren oldun.
Kim duysa adını hayran hayran baktılar sana.
Taze taze fidanlara toprak oldun.
Çok erken oldu kavuşman rahmana.

Aydınlıktı gülüşün her dem taze.
Vatan aşkıyla yanıyordu yüreğin.
Bir haber duyduk dedik ki kimin bu cenaze.
Gidişinle dünyası başına yıkıldı yiğitlerin.

Beton çok soğuk üşüyorum dedin.
Şimdi üşümek bize düştü yokluğunda.
Sen hak yolda peygamberi rehber bildin.
Dileğim o ki varsın makamın uçmağa…