*Beyaz Kelebeğim Zamansız Solan Gülüm*

Beni dünyaya getiren eşsiz insan
Artık yoksun! Beni bırakıp gittin.
Buna dayanmak ne zor biliyormusun?
Sen bensiz hiç bir şey yapamazken
Bu dünyadan göçünü kabullenemiyorum.
Seni çok özlüyorum Annem!
Çocuk olmasamda çok ihtiyacım var sana
Dönmeyeceğini bilsemde bekliyorum.
Rüyamda görmek yetmiyor
Uyandığımda seni öpüp koklayamıyorum
Yalnızım,mutsuzum,sensizim
Oysa ben buna alışık değilim...
Hep yanındayken,seni bırakmayı
Hiç düşünmezken,mecburi gidişin
İsyan ettirdi bana!
Elin ellerimde,gözün gözümde
O son nefesini verdiğinde
Dünya başıma yıkıldı,inanamadım.
Melek yüzünü bir tebessüm kapladı
Gözlerini ise kapatamadım.
Elin tuttuğum gibi kalmıştı anne
Yalvardım sana bırakma beni diye
Ama artık bakıpta görmüyordun
Ne gözyaşlarımı ne de haykırışlarımı...
Ben yıkadım,ben sardım kefene
Bebek yüzlüm,melekler gibiydin
Buz gibi bedenin anne kokuyordu yine.
Bana bakıp öylece kalan o yeşil gözlerini
Son kez öptüm saçlarını okşarken...
Tek damla gözyaşı dökmedim o an
Çünkü gözlerin açıkken ben ağlayamam.
Ama gülüm,seni toprağa vermeye kıyamadım
Sana hiç doyamadan,sense genç yaşta
Hayatı yaşayamadan toprağa girerken
Çığlıklarımla ağladım ve ardından
Hiç bir şey yapamadan bakakaldım.
İnanamadım! Seni bir daha göremeyecek
Olmak...Beni de öldürselerdi o an!
Yandım,kahroldum!
Bir yara var ki şimdi içimde acısı sonsuz.
Artık toprağını öpüp kokluyorum.
Sen benim boncuğum,beyaz kelebeğim
Zamansız solan gülüm,kavuşmayı beklediğim
Biricik Annemsin!
Şimdi yeni evinde huzurlu ol,rahat uyu bebeğim.
Toprağın bol,mekanın cennet olsun Anneciğim!

(sensizliğimin 27.akşamında hayalin ve acımla başbaşayım.07.07.1997 pazartesi 16:45 te seni kaybettim Annem)