Kirpiklerinin gölgesi düşüyor kâğıdıma:
Örümcek ayaklar...
Eğiliyorsun,içime giriyorsun:
Ateş...
Ben ise seni bekliyorum hâlâ,sabırsız ve telaşla.
Hazırım gelmene.
Son rötuşlar,saç düzeltmeler...
Geçmiyor zaman,geçmesini istediğim an.
Beyaz kelebeği unutma...
Kendi ateşini söndüren mumlar gibi olamayız fazla,
Biliyorsun.
Kıyıda köşede kalamayız.
Eflatun mumu düşün.
Yandıkça akan:büyüyen.
Ateşini kendinde tutan.
Yoksa çalar mıydı Prometheus bile bile?
Işıl BaşkalemKayıt Tarihi : 2.9.2011 21:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eflatun mumu düşün.
Yandıkça akan:büyüyen.
Ateşini kendinde tutan.
Yoksa çalar mıydı Prometheus bile bile?
TEBRİKLER...
TÜM YORUMLAR (2)