Beyaz Karıncalar Şiiri - Nedim Uçar

Beyaz karıncalar kanat dökünce,
Bahar yorgun düşer yaz dile gelir.
Sıralı dağlara sisler çökünce,
Rüzgar kaval çalar saz dile gelir.

Şimşekler peş peşe çaktığı anda,
Yağmurlar doruğa çıktığı anda,
Dereler çağlayıp aktığı anda,
Özlem sona erer haz dile gelir.

Yaylalar emerken ak gündüzleri,
Ovada sellerin ayak izleri,
Diz üstü yürürken kış denizleri,
Sularda ıslanan buz dile gelir.

Saçakta salınır kuşun tüneği,
Kırlangıç sürüsü yutar sineği,
Bülbül kaybedince uyku tüneği,
Düşler hayal olur söz dile gelir.

Güneş yükselirken ufuklar solar,
Kabaran bulutlar vadiye dolar,
Gecenin nefesi volkanı yalar,
Ateşler sönerken köz dile gelir.

Tanyeri dinlerken saba faslını,
Nedim UÇAR, gökte arar aslını,
İnsan tanıyınca kendi neslini,
Kalbin atışında öz dile gelir