Gitmem gerek…
Acıyan bedenlerin olmadığı bir yere… Bedenin acımadığı bir yer bulup gitmek…
Sıyrılmak, kabuğundan vazgeçmek… Acıtmadan, daha fazla düşünmeden ve bu sefer ağlamadan… Farkına bile varmadan acının çıkıp gitmek gerek…
Sert kış akşamların birinde, şarkı söylerken bağıra bağıra karın altında kalmak memnuniyetle…
Umutla sarılıp, kaybolmak içinde beyaz karanlığın…
Dansların en şehvetlisine kaptırır gibi… Tango yapar gibi bir kadın zarafetiyle, bir bütün olabilmek beyazla… Ve sana sahip olmasına, iliklerine kadar inmesine izin vermek...
Aşkla…
Dirayetle…
Son sözü söyleme tasasından uzak…
Kurumuş, çatlamış dudaklarıma bulanan beyazla…
Ab-ı can misali…
Sessizce eriyip açmak gözlerimi dünüm olmayan yarınlarıma…
Kayıt Tarihi : 14.12.2008 21:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
13-12-2008
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!