Kaybedilmiş imtihanlardan ibaret vakitler sığar mı acaba “hayat” kelamına…
Hayat, hayat değildir sen Onu yaşadıkça, bırak hayat hayat olsun, sen hayata odaklanma…
Gönlüm ister seni sultan etmek,
Kalbime destan etmek,
Mahkum kaldım ellere tek
yapayalnız ehlî âlem düşüncesi pek,
Bir lisan bir insan,
Adâb ile bezemezsen, virân olur irfân,
Edebinle süslersen, ehl-i âlem hayran,
Bir lisan bir insan,
Söz ki, zehir de olur, şifâ da,
Kışta ekilmiş bir çiçeğim ben…
Gül gibi açılmam bekleniyor benden,
Doğama aykırı oysa benden beklenen,
Açamamki…
bu soğukta üşürüm ben,
İlimdir insanı irfana ulaştıran,
Belki yol uzun,
zorluk çoktur
neyse ki umut yol arkadaşıdır
Hak yolunda duanın gücü büyüktür
Malımızı etmişiz kendimize şehzade,
Olmuşuz bu yolda üftâd ve üftâde,
Anlasaydık keşke üstâd nerede,
Bırakmazdı belki bizi bunca kederde…
Yürüyorum yolum belli,
Ne ateşe ne de soğuğa gitmeli
Yürüyorsun yolun belli,
Ne ebedî sessizlik ne de anlamsız kelamlar gerekli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!