Beyaz Kanatlım Şiiri - Gürsel Çopur

Şefkat,kucağında 'Rahime' iken

Sîneden vurgun yemişçesine kalbe batan diken

Belki hicranımdır,belki de henüz erken

Bir mezâr sessizliğinde kendime gelmişken

Şefkat,kucağında 'Rahime' iken

Ruhumu tıkladığın mermer taşlarında

Bir çocuk kavuşamazdı sana erken yaşlarında

Hele hayatın yepyeni dakikalarında

Bir kucak özlemi sarmışsa içini o heyecanda

Ruhumu tıkladığın mermer taşlarında

Kırmızı güllerim vefâm olsun diyerek

Vedâ edemezdim vefâya,sevgime bu gerek

Kırışmış zamanımda kalbimle eğilerek

Öpemedim ellerini gözyaşlarımla bilmeyerek

Kırmızı güllerim vefâm olsun diyerek

Kendime 'ben bunu varlığımla öderim' dedim

Soluğuna uzak kalınca sendeledim

Bir yolcu duygusallığıyla sessiz bekledim

İnanç ajandama sabrı da ekledim

Kendime 'ben bunu varlığımla öderim' dedim

Cennetsî bakışlarına ümidim varken

Gözlerindeki ışıltı karanlığı kovarken

Beyaz kanatlarına tutunmayı dilemişken

Hep taze yürüyüşlere hasretim ben

Cennetsî bakışlarına ümidim varken