Beyaz Kanatlı Kelebeğim

Delice esen rüzgârda dalından yaprakları dökülen
Bir o yana bir bu yana
Savrulan
Ha kırıldı ha kırılacak
Konduğu ağacın dalında
Sana
Dokunmaya bile kıyamadığım
Kanatları ipeksi
İnce ve narin ayaklarıyla
Milyonlarca
Ormanları katledilen
Şu hesapsız ve kitapsız
Hidroelektrik santralleriyle
Dokusu bozulan
Dünya'da
Yaşama tutunamaya çalışan
Derdini derdim
Kaderini kederim saydığım
Dağlara
Çiçeklere
Güllere sevdalı
O kısa süren ömrünle
Mutluluğa koşan
Benekleri rengarenk
Kendi minicik olan
Beyaz kanatlı kelebek
Eğer göçüp gidersen
Göçme ama
Kırıp, döken şu rüzgârda
Yüreğimide al
Beraberinde götür, bilki yokluğun
Bende acı dolu izler, acı dolu gözyaşları bırakacak

Ne olur uçup gitme, kaybolup giden hayallerim gibi
Senin de yokluğun içime acı,acı işlemesini
Hançer gibi öldürürcesine
Kalbimin şiiri
Gözümün nuru
Kozadan çıkan güzel kelebek
Gel kon
Toprak kokan
Nasırlı ellerime
Gidelim seninle
Yalanlar üzerine kurulan
Kafdağı'na
Firdevs ve irem bağlarına değil
Seninle
Gidelim gerçeklere
Umuda
Güllere
Çiçeklere
Mutluluğa
Özlediğim o güzel yarınlara
Düşlediğim
Özgürlük diyarına
Gel, seninle
Aşalım şu dağları, dağları
Koşalım yepyeni
Bir bahara
Bir günde olsa
Seninle
Ömür uzar
Çünkü
Bir günlük ömrün
Bin asıra, bin cihana bedel
Daldan dala uçan, kanatlarında mutluluk olan kelebek

Şu sessiz-sedasız yüreğime, seni sığdıramadığım
Sevdasına doyamadığım
Kelebek
Sen, her mevsim
Benim için sevdasın
Bahar'sın
Yaz'sın
Umutsun
Dilerim narin kanatlarına
Zalimlerin
Okları değmesin
İçin yanmasın
Yüreğin kanamasın
Güller
Çiçekler sensiz
Yetim ve öksüz kalmasın
Mutluluğun için ışıldayan melü gözlerim, sana ağlamasın

Mehmet Çobanoglu
13.01.2021
İstanbul