Beyaz Kağıt Şiiri - Lütfi Sabri Batı

Bir beyaz kağıtla baş başayım.
Tozlu bir beyazı var,
Sanki sevgiliye yazılacak bir mektupmuş da
O sevgili seni unutmuş gibisine bir toz.

O beyaz kağıdı koptuğu deftere yasladım,
Elime İzmir günlerimden kalma kalemimi aldım.
Bir mani tutturdum, şarkılarla başladım,
Günlük yalnızlığımın yarasını şiirimle dağladım.

Beyaz kağıda bakarken anladım,
Ben aşk için şiir yazmayı bile mumla aradım.
Bir zamanlar önümdeki siyah masaya kapanır,
Hem ağlar hem de bir yandan yazardım.

Beyaz kağıt artık bir şahittir,
Şahittir geçen zamana
Şahittir elimden kaymış bana
Şahittir yıkılan duvarlarıma.

Beyaz kağıt şimdi yargıcımdır,
Beyaz kağıt şimdi cezamdır,
Beyaz kağıt şimdi kefaretim,
Beyaz kağıt boşuna çırpınışlarımdır.

Beyaz kağıt, ustanın da dediği gibi:
“Her şeye mümkün,
Her şeye gebedir” Şimdi,
Bir şairin ellerinde ve
Geçen zamanın içinde,
Bir beyaz kağıt her şeyin şahididir.